بررسی رفتار مراقبتی پرستاران در برخورد با بیماران سالمند

مراقبت جزو مهم جوهری حرفه ای پرستاری است و سنجش و پایش در میزان رعایت رفتار مراقبتی پرستاران به بهبود عملکرد و در نهایت بهبود کیفیت مراقبت منجر خواهد شد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل دقیق این رفتارها به کمک به مدیران جهت سیاست گذاری های آموزشی و تربیت نیروی انسانی متخصص در زمینه مراقبت از سالمندان منجر می شود. پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بوده است. جامعه آماری شامل تمام سالمندان بستری در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد و حجم نمونه برابر با ۲۰۰ نفر از افراد مسن بستری در این مراکز درمانی براساس سرشماری است. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه رفتار مراقبتی (CBI-۴۲) بوده که توسط ولف و همکاران در سال ۱۹۹۸ طراحی شد. اطلاعات در نهایت وارد نرم افزار شد و با روش های آماری مورد تحلیل قرار گرفت. بالاترین امتیاز در رفتار مراقبتی مربوط به فاکتور دانش و مهارت و کمترین امتیاز مربوط به فاکتور ارتباط و گرایش مثبت بود. همچنین میزان رعایت فاکتورهای مراقبتی با فاکتورهای جمعیت شناختی مقایسه شد که تفاوت معناداری در این زمینه یافت نشد. با توجه به نتایج به دست آمده، لزوم توجه بیشتر به فاکتورهای مورد بررسی که بر رفتار مراقبتی پرستاران در برخورد با بیماران سالمند تاثیر می گذارند احساس می شود. همچنین در میان آیتم های بررسی شده، لزوم توجه بیشتر مربیان و مدیران پرستاری به آموزش پرستاران درخصوص نگرش مثبت به بیماران سالمند، به منظور بهبود ارتباط با بیمار دارای اهمیت است.

کلیدواژه ها:

رفتار مراقبتی ، سالمندان ، اطمینان از حضور انسانی ، ارتباط مثبت ، دانش و مهارت حرفه ای