جستاری بر نقش معماری زمینه گرا در پایداری معماری با تاکید بر مولفه های بومی گرائی

زمینه گرائی با فاکتورهای کالبد محور- بومی محور-طبیعت محور و اقلیم محور همواره از رویکردهای قابل توجه در رشته معماری بوده است. در این میان باتوجه به مطالعات انجام گرفته توسط محققین می توان گفت که معماری زمینه گرایی بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و یا درک پیام بستر خود شکل می گیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی می کند. در نتیجه ساختمان جزء کوچکی از طبیعت خواهد بود. دراین میان شاخه ای از رویکرد زمینه گرائی که بر مولفه های بومی گرائی تاکید دارد، جزئی از پایداری معماری به عنوان یک رویکرد ارزشمند می باشد که هدف از مقاله حاضر، بررسی نقش معماری زمینه گرا در پایداری معماری با تاکید بر مولفه های بومی گرائی می باشد. روش تحقیق این نوشتار، از نوع تحلیلی-توصیفی بوده که نتایج به دست آمده در راستای تحقیق حاضر، ارائه فاکتورهای طراحی من جمله: بررسی عوامل اقلیمی، زمین شناسی، مطالعه گونه های گیاهی و جانوری، شناخت فرهنگ، آداب و رسوم و تاریخ منطقه، استفاده از مصالح بومی، استفاده از نور طبیعی و... است.