الگوی مدیریت اتلاف آموزشی در اثربخشی نظام آموزش تربیت­ بدنی و علوم ورزشی ایران

هدف این پژوهش بررسی الگوی مدیریت اتلاف آموزشی در اثربخشی نظام آموزش تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران بود. رویکرد تحقیق حاضر از نظر هدف بنیادی و از لحاظ استراتژی از نوع کیفی بود که با استفاده از گراندد تئوری و براساس رویکرد سیستماتیک استراوس-کوربین انجام شد. داده­های پژوهش با استفاده از تکنیک اسنادی و مصاحبه اسمی با خبرگان جمع آوری شد. شرکت کنندگان در بخش مصاحبه، اساتید و متخصصان مدیریت ورزشی و مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، معلمان ورزش، مدرسان و مربیان خبره ورزش دانشگاهی و همچنین اساتید و دانشجویان گرایش­های مختلف علوم ورزشی بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. مصاحبه با شرکت کنندگان با ۱۰ نفر شروع شد و تا رسیدن به حد اشباع نظری ادامه یافت و با ۱۶ نفر مصاحبه انجام شد. سپس با تحلیل داده های کیفی، ۲۳ مقوله حاصل شد که شامل موجبات علی حاوی چهار مقوله (عوامل مرتبط با اساتید، ویژگی های دانشجویان و...)، عوامل زمینه ای حاوی چهار مقوله (جذب و جانشین پروری، آماده سازی محیط حقوقی و...)، شرایط مداخله گر حاوی پنج مقوله (نبود شاخص های ارزیابی، خروجی نامناسب دانشکده های علوم ورزشی و...)، راهبردها حاوی شش مقوله (تعیین صلاحیت های شغلی برای اساتید، تدوین شاخص های بهره وری آموزشی در علوم ورزشی و...) و پیامدها حاوی چهار مقوله (مدیریت زمان، اثربخشی و...) بود. آنچه به عنوان پدیده اصلی شناسایی شد، عبارت است از ارزش آفرینی از طریق شناسایی و حذف حداکثری اتلاف ها که در تمام بخش­ها وجود دارد و باعث افزایش کیفیت و درنتیجه باعث اثربخشی آموزشی می­شود.

کلیدواژه ها:

تربیت&amp ، zwnj ، بدنی ، علوم ورزشی ، آموزش عالی ، مدیریت ناب ، اتلاف آموزشی ، ارزش