واکاوی موانع نهادی و مدیریتی در ارتقاء فضاهای عمومی کلان شهرهای ایران؛ رویکردی تطبیقی باتمرکزبر شهر تبریز

فضاهای عمومی شهری به عنوان بسترهای کلیدی در تقویت پیوندهای اجتماعی، انسجام شهری و ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان محسوب می شوند. با این حال، در کلان شهرهای ایران، این فضاها اغلب با چالش های ساختاری و مدیریتی مواجه اند که می توان از تشویق نقدشناختی وا دی آنها می شود. پراکندگی نهادهای متولی، ناهماهنگی در سطوح تصمیم گیری و ضعف در نظام های نظارتی، از جمله موانع حیاتی که مواجه سازنده اند. شهر تبریز، به عنوان نمونه ای از کلان شهرهای در حال توسعه، نمودی از این پیچیدگی نهادی و مدیریتی را در خود جای داده است. شناخت و واکاوی موانع نهادی و مدیریتی موثر در عدم ارتقاء مطلوب فضاهای عمومی در کلان شهرهای ایران باتمرکز بر شهر تبریز و ارائه چشم اندازهایی برای بهبود حکمرانی شهری. مطالعه حاضر از نوع کیفی و مبتنی بر روش کتابخانه ای است که با تشکیل اسناد بالادستی، مطالعات تطبیقی و بررسی زمینه ای راهبردی، به تبیین مسائله می پردازد. نتایج تحقیقات نشان می دهد که نبود انسجام نهادی، ضعف در هماهنگی میان نهادهای مسئول، نبود چارچوب های شفاف برای مدیریت و نگهداشت فضاهای عمومی، و ناکارآمدی ساختارهای برنامه ریزی از مهمترین موانع حیاتی و مدیریتی در مسیر توسعه فضاها به شمار می روند. برای ارتقاء جایگاه فضاهای عمومی در کلان شهرهایی چون تبریز، اصلاح ساختارهای نهادی، ایجاد هماهنگی میان سازمان های ذیربط و تدوین سیاست های منسجم میان بخشی ضروری است. این مسیر نیازمند نگاهی راهبردی به مدیریت شهری و تقویت چارچوب های تصمیم گیری مشارکتی است تا فضاهای عمومی بتوانند نقش وا ی خود را در ساختار اجتماعی و کالبدی شهر ایفاء کنند.

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی شهری ، ارتقاء کیفیت زندگی ، کلان شهرهای ایران ، چالش های ساختاری و مدیریتی ، شهر تبریز