تاثیر ورزش های هوازی بر تنظیم هیجانات و افزایش تاب آوری دانش آموزان در مدرسه

با افزایش چالش های روانی و هیجانی در میان دانش آموزان، توجه به رویکردهای پیشگیرانه و غیرآکادمیک در ارتقای سلامت روان در مدارس اهمیت ویژه ای یافته است. یکی از این رویکردها، بهره گیری از ورزش های هوازی به عنوان ابزاری موثر برای بهبود تنظیم هیجانات و افزایش تاب آوری روان شناختی است. فعالیت های هوازی مانند دویدن، طناب زدن و بازی های گروهی نه تنها بر سلامت جسمی تاثیر مثبت دارند، بلکه از طریق مکانیسم های فیزیولوژیکی، عصب شیمیایی، شناختی و اجتماعی، به کاهش اضطراب، بهبود خلق وخو، افزایش تمرکز و ارتقای روابط بین فردی نیز کمک می کنند. این مقاله با روش تحلیلی–مروری و با تکیه بر منابع معتبر داخلی و بین المللی، به بررسی مسیرهای اثر ورزش هوازی بر دو مولفه کلیدی سلامت روانی دانش آموزان یعنی تنظیم هیجان و تاب آوری می پردازد. یافته ها نشان می دهند که ورزش هوازی با تحریک محور HPA، کاهش کورتیزول، تقویت کارکردهای اجرایی مغز و بهبود مشارکت اجتماعی، می تواند نقشی موثر در ایجاد مدرسه ای سالم و توان افزا ایفا کند. همچنین، ادغام فعالیت بدنی در برنامه آموزشی، آموزش معلمان، طراحی مداخلات هدفمند و همکاری روان شناسان مدرسه، از جمله راهکارهایی است که می تواند اثربخشی این مداخلات را افزایش دهد. در پایان، مقاله تاکید می کند که سیاست گذاران حوزه آموزش باید به ورزش نه فقط به عنوان فعالیتی جسمانی، بلکه به مثابه ابزاری روان شناختی و تربیتی بنگرند و آن را در مسیر ساخت مدارس تاب آور و هوشمند نهادینه سازند.

کلیدواژه ها:

ورزش هوازی ، تنظیم هیجانی ، تاب آوری ، سلامت روان دانش آموزان ، مدرسه توان افزا