مفهوم و چهارچوب حقوقی حق فسخ در قراردادهای کار بر اساس قانون کار و رویه دیوان عدالت اداری

در قوانین موضوعه چند راه جهت خاتمه قراردادهای مختلف وجود دارد. فسخ نیز از جمله طرقی است که می توان قراردادهای مختلف را از طریق آن پایان بخشید. قراردادهای کار نیز از انواع قراردادهایی هستند که با فسخ خاتمه می یابند. حق فسخ، حقی است که کارگر و کارفرما در قرارداد منعقده، مورد توافق قرار داده و تحقق آن را منوط به شروطی می کنند که در قرارداد توافق می شود. فسخ دارای مبنای قراردادی است، لیکن از آنجا که قرارداد کار از جمله قراردادهای مهم و قابل توجه در نظام حقوقی ایران است، قانونگذار تالش کرده، چهارچوب مشخص و قابل اطمینانی برای آن ترسیم نماید، لیکن علیرغم تالشهای صورت گرفته، همچنان برخی از ابهامات در این رابطه منجر به بروز معضلاتی شده است. پژوهش حاضر به روش تحلیلی و توصیفی انجام شده و در انتها به این نتیجه رسیده است که قانونگذار می بایست ابهام موجود در رابطه با تعیین شروط فسخ قرارداد کار را برطرف نموده و از بروز معضلات بعدی پیشگیری نماید.

کلیدواژه ها:

فسخ ، قراردادکار ، رویهی قضایی ، قانون کار ، کارگر