تاثیربیوچار بر حاصلخیزی خاک و عملکرد محصول

فرسایش خاک، که منجر به کاهش مواد آلی و مواد مغذی و در نتیجه محدود شدن بهرهوری کشاورزی می شود، چالشی اساسی برای بقای انسان و پیشرفت اجتماعی است. در پاسخ به این چالش ها و با توجه به رشد جمعیت و اقتصاد جهانی، کشاورزی پایدار به عنوان یک رویکرد حیاتی مطرح شده است. این رویکرد بر حفظ خاک سالم، مدیریت هوشمند منابع آبی، ذخیره سازی کربن، افزایش تاب آوری در برابر تغییرات اقلیمی و تضمین امنیت غذایی تاکید دارد. یکی از راهکارهای نوین در این زمینه، استفاده از بیوچار است که از فرآیند پیرولیز کنترل شده زیستتوده به دست می آید. بیوچار، یک شکل پایدار از کربن، به عنوان راهکاری برای افزایش حاصلخیزی خاک و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مورد توجه قرار گرفته است. این ماده با بهبود خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک، پتانسیل بالایی در ارتقاء کشاورزی پایدار دارد. بیوچار بر چرخه های عناصر غذایی کلیدی مانند نیتروژن، فسفر و پتاسیم تاثیرات پیچیده ای می گذارد. می تواند فراهمی این عناصر را افزایش داده و کارایی مصرف آن ها را بهبود بخشد، هرچند که تاثیر آن بسته به نوع بیوچار، دوز مصرفی و ویژگی های خاک متفاوت است. همچنین، بیوچار با فراهم آوردن زیستگاهی مناسب، فعالیت و فراوانی میکروارگانیسم های خاک را افزایش می دهد که بر چرخه مواد مغذی و فعالیت آنزیمی خاک تاثیر مثبت می گذارد. در نهایت، بهبود خواص خاک ناشی از کاربرد بیوچار به طور کلی منجر به افزایش عملکرد محصول می شود. با این حال، تعیین دوز بهینه بیوچار برای هر محصول و نوع خاک ضروری است. تحقیقات آتی باید بر بهینه سازی نوع و دوز بیوچار، ارزیابی اثرات بلندمدت و توسعه راهبردهای کاربردی آن در سیستم های کشاورزی مختلف تمرکز کنند تا مزایای این ماده به حداکثر رسانده شود.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، حاصلخیزی خاک ، کشاورزی پایدار ، فرسایش خاک ، مواد آلی