اعمال تحفظ کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی نسبت به کنوانسیون حقوق کودک

سازمان همکاری اسلامی متشکل از ۲۲ کشور دارای جمعیت مسلمان از چهار قاره دنیا است که تمامی آنان به کنوانسیون حقوق کودک به عنوان اولین سند جامع و الزام آور بین المللی در زمینه حقوق کودکان پیوسته اند. این کنوانسیون متضمن حقوق کودک، بر پایه کرامت انسانی و متناسب با نیازها و ظرفیت های در حال رشد وی از زمان تولد و اعوان کودکی تا دوره نوجوانی است. با وجود این، از همان ابتدای شکل گیری، انعقاد و تصویب آن توسط کشورهای اسلامی دغدغه هایی در خصوص عدم مطابقت آن با موازین شرعی و قوانین ملی مبتنی بر آن وجود داشته که در قالب اعمال حق تحفظ چه به شکل کلی چه نسبت به برخی مقررات آن، توسط این کشورها، تجلی یافته است. این پژوهش کیفی با روش توصیفی و تحلیلی و با گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای به بررسی شروط اعالمی کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی نسبت به کنوانسیون حقوق کودک می پردازد تا از این رهگذر مشخص شود که در کنار شروط کلی، دغدغه کشورهای اسلامی بیشتر در چه حوزه هایی از حقوق کودک بوده است. یافته ها نشان می دهد که علاوه بر ۲ مورد اعمال تحفظ کلی و ۴۲ ماده از مواد کنوانسیون، تنها جمعا سه کشور از کشورهای اسلامی نسبت به دو اصل از اصول راهنمای چهارگانه کنوانسیون (منع تبعیض علیه کودکان ماده ۴، حق حیات، بقاء و رشد ماده ۵) اعالم شرط کرده اند؛ بیشترین اعمال شرط نسبت به مواد مربوط به نظام فرزند خواندگی

کلیدواژه ها:

حقوق کودک ، کنوانسیون ، اعمال تحفظ ، سازمان همکاری اسلامی ، شروط اعالمی