تحلیل جرم شناختی قاچاق کودکان به قصد فحشاء در ایران و نظام های حقوق بین المللی؛ کاستی ها و راهکارهای تقنینی

قاچاق انسان، خصوصا قاچاق زنان و کودکان که به بردگی عصر مدرن شهرت دارد، یکی از مصادیق جرائم سازمان یافته است که از ابتدای دهه ی ۴۳۳۴ میالدی شدت یافته، و تا این که در این سالهای اخیر به یک معضل جهانی تبدیل شده است. قاچاق انسان را در قرن بیست و یکم می توان صورت جدیدی از تجارت بردگان تا قرن نوزدهم تصور نمود. از این رو، لزوم جرم انگاری قاچاق انسان در تمامی کشورهای جهان احساس می شود. هدف این پژوهش بررسی جرم شناختی قاچاق کودکان به قصد فحشاء در حقوق ایران و حقوق بین الملل است. در حقوق کیفری ایران نخستین بار در ماده ۲ قانون حمایت از کودک و نوجوان از قاچاق کودکان و حمایت از کودکان قاچاق شده سخن به میان آمد بعد از آن در سال ۴۲۵۲ به دنبال تحولات بین المللی قانون مبارزه با قاچاق انسان به تصویب رسید این اقدام هرچند خالء قانونی در این حوزه را رفع کرد اما تعجیل در تصویب آن موجب شد که بسیاری از موضوعات مربوط به این جرم به سکوت برگزار شود و این پژوهش وجود بسیاری از زوایای مبهم و ضعف های موجود در نظام حقوقی داخلی و بین المللی در موضوع قاچاق کودکان و نیز واکنشهای تقنینی در این حیطه را اذعان و بررسی می نماید.

کلیدواژه ها:

قاچاق ، کودک ، فحشاء ، کنوانسیون های بین المللی ، جرائم سازمان یافته