جرم انگاری غفلت والدین نسبت به کودکان؛ مطالعه تطبیقی قوانین ایران و انگلستان

زمینه و هدف: غفلت والدین از کودکان، یکی از رایج ترین و در عین حال نادیده انگاشته ترین اشکال کودک آزاری است که پیامدهای روانی، جسمی و اجتماعی عمیقی برای کودکان به همراه دارد. این پژوهش با هدف بررسی مفهوم غفلت، انواع آن و تحلیل چالش های حقوقی و اجتماعی مرتبط با آن انجام شده است. روش ها: این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی صورت گرفته است. تمرکز اصلی بر مبانی نظری، دیدگاه های روان شناختی و تحلیل حقوقی غفلت والدین نسبت به کودکان بوده است. یافته ها: نتایج نشان داد که غفلت والدین می تواند در قالب های مختلفی مانند غفلت عاطفی، آموزشی، پزشکی و نظارتی بروز یابد. انگلستان در مقایسه با ایران، جرم انگاری غفلت از کودکان را با دقت و جامعیت بیشتری انجام داده است. قانون کودکان و نوجوانان ۴۳۲۲ انگلستان به طور جامع انواع غفلت، از جمله غفلت منجر به آسیب جسمی و روانی، عدم تامین ایمنی و استفاده از کودکان برای گدایی را جرم انگاری کرده است. در مقابل، قوانین ایران در این زمینه پراکنده و فاقد انسجام لازم است. اگرچه قانون حمایت از اطفال و نوجوانان ۴۲۳۳ و سایر قوانین مرتبط، مواردی مانند غفلت منجر به صدمه، ترک انفاق و ممانعت از تحصیل را جرم انگاری کرده اند، اما پوشش کامل و جامعی از مصادیق غفلت ارائه نمی دهند.

کلیدواژه ها:

غفلت والدین ، کودکان ، قانون ایران ، قانون انگلستان ، کودک آزاری