عوامل تاثیرگذار بر حس تعلق به مکان در مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست

بی سرپرستی از آغاز خلقت وجود داشته است و کودکان بی سرپرست در مرکز خاصی نگهداری شده و بدون حضور والدین به ادامه زندگی خود می پردازند، از آنجایی که این گونه کودکان دارای شرایط و مشکلات خاصی هستند بنابراین محیط نگهداری از آن ها باید به شکلی باشد که شرایط این کودکان را در نظر گرفته و کمبودهایشان را تا حدودی جبران کرده باشد و همچنین محیط نگهداری آن ها باید دارای خصوصیات و ویژگی هایی باشد تا این کودکان تا حد امکان آن فضا را به نوعی خانه ی خود پنداشته و حس تعلق نسبت به آن محیط داشته باشند، زیرا هنگامی که کودک با یک محیط یا مکانی در ارتباط باشد و احساس تعلق به آن مکان داشته باشد آن محیط برای او پایگاه امنی می شود که جدایی از آن برایش سخت و عذاب آور است، بنابراین در این پژوهش سعی شده تا با در نظر گرفتن عوامل موثر در ایجاد حس تعلق به مکان در کودکان بی سرپرست، محیط نگهداری آن ها به نوعی باشد تا تداعی کننده محیط خانه و زندگی آن ها بوده تا بر این اساس آن حس تعلق مورد نظر در مراکز نگهداری این نوع از کودکان ایجاد شود و این پژوهش گردآوری شده بر اساس روش های تحقیق توصیفی-تحلیلی پیرامون مبانی نظری تحقیق و بررسی یافته ها و اطلاعات نوین در ارتباط با آن استوار می باشد.

کلیدواژه ها:

کودک ، بی سرپرست ، حس تعلق