مروری بر ذخیره سازی CO۲ در ساختارهای زیرزمینی: پیشرفت ها، چالش ها و چشم اندازها

آب و هوای زمین تحت تاثیر فعالیت های انسانی قرار گرفته است که شامل سوزاندن سوخت های فسیلی و نابودی جنگل ها می شود. این فعالیت ها باعث انتشار گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن (CO₂) شده اند. سوخت های فسیلی، از ترکیباتی تشکیل شده اند که میلیون ها سال پیش از جو زمین جذب شده اند. سوزاندن این سوخت های فسیلی بیش از ۷۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در سراسر جهان و تقریبا ۹۰ درصد از انتشار کلی CO₂ را تشکیل می دهند. علاوه بر این، بر اساس آمار ارائه شده در سال ۲۰۲۴، انتشار سالانه CO₂ ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی به ۳۷/۴ میلیارد تن رسیده است. به همین دلیل، جذب و ذخیره کربن به عنوان یک استراتژی مهم برای کاهش انتشار CO₂ در جور زمین مطرح شده است. در همین راستا، این مقاله به بررسی روش های مختلف ذخیره سازی CO₂ در ساختارهای زیرزمینی، ازجمله سفره های آب زیرزمینی، مخازن نفت و گاز تخلیه شده، لایه های زغال سنگ غیرقابل استخراج و سازندهای بازالتی می پردازد. پایداری ذخیره سازی CO₂ و ساز و کارهای مختلف به دام انداختن آن از موضوعات اصلی این پژوهش هستند. نتایج تحقیقات نشان می دهند که فناوری ذخیره سازی CO₂ در حال تبدیل شدن به یک روش مفید و کارآمد است. در این مقاله، چشم اندازها و فرصت های اقتصادی ذخیره سازی CO₂ بررسی و بر پتانسیل کاربردی آن در مقابله با تغییرات آب و هوایی تاکید شده است. با توجه به اینکه بسیاری از کشورها علاقه مند به توسعه زیرساخت ها در این حوزه هستند؛ در این مقاله راه حل هایی برای محققان، سیاستمداران و فعالان صنعتی ارائه شده اند که می توانند بستری برای توسعه فناوری های ذخیره گاز فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

کربن دی اکسید ، ذخیره سازی گاز ، گازهای گلخانه ای ، آلودگی محیط زیست ، گرمای زمین