پروتکل های تمرینی با و بدون استفاده از تیپینگ و کنزیوتیپ در افراد دارای آسیب مچ پا

مطالعات نشان دهنده اثر قابل توجه تمرینات توانبخشی بر بهبود عوارض مربوط به آسیب مچ پا هستند. این مطالعه مروری به منظور ارزیابی اثر انواع پروتکل های تمرینی با و بدون استفاده از تیپینگ و کنزیوتیپ در افراد دارای آسیب مچ پا انجام شد. جستجوی مقالات به زبان فارسی و انگلیسی از سال ۲۰۰۷ لغایت ۲۰۲۳ در پایگاه های تخصصی PubMed، Scopus، Science direct، Wos، Goolge scholar، ISC، Civilica، SID و Magiran انجام شد. برای استخراج مقالات از کلیدواژه های لیگامنت مچ پا (Ankle ligament)، آسیب مچ پا (Ankle Injury)، اسپرین مچ پا (Ankle Sprain)، تمرینات اصلاحی (Corrective Exercises) و تیپینگ (Taping) استفاده شد. در نهایت ۱۶ مقاله در ارتباط با اثر انواع پروتکل تمرینی با و بدون استفاده از تیپینگ پس از آسیب مچ پا مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. بررسی ۶ مقاله نشان داد، پروتکل های تمرینی با استفاده از تیپینگ با افزایش قدرت عضلات ناحیه مچ پا و بهبود متغیرهای منتخب کینتیک، حس عمقی و عملکرد مچ پا سبب کاهش احتمال بروز آسیب اندام تحتانی شده است. همچنین بررسی ۳ مقاله در حوزه پروتکل های تمرینی با استفاده از تیپینگ نشان داد که استفاده از تیپینگ اثر معنی داری بر عملکرد ندارد. همچنین مطالعه ۷ مقاله در حوزه پروتکل های تمرینی بدون استفاده از تیپینگ نشان داد؛ انجام چنین تمریناتی سبب بازیابی قدرت عضلات و بهبود حسی عمقی و تعادل ایستا می شود. نتایج نشان داد؛ انجام پروتکل های تمرینی مختلف با و بدون استفاده از تیپینگ برای پیشگیری از آسیب مجدد لیگامان های مچ پا به طور قابل توجهی اثرگذار است؛ اما استفاده از تیپینگ می تواند اثر بهتری بر بهبود آسیب های مچ پا داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Ankle Injuries ، Ankle Fractures ، Exercise ، آسیب های مچ پا ، شکستگی مچ پا ، ورزش