بررسی سیر تحول نمای ساختمان سنتی به نمای مدرن در ایران

نما سازی مرحله پایانی و یکی از مهم ترین عملیات بنایی در ساخت و ساز می باشد که علاوه بر زیبایی بخشیدن به ساختمان و دادن جلوه ای مقبول به سیمای شهرها می توانند در افزایش دوام و عمر مفید ساختمان موثر واقع شود. از آنجا که در هنر معماری می توان بارزترین جلوه های فرهنگ هر قوم و هر دوره تاریخی را یافت که نمایش گر و گویای فضای زیست بشر می باشد، از طرفی هنر معماری در نماسازی منعکس کننده روابط و الگوهای رفتاری و اجتماعی هر دوره در پوسته ی بیرونی ساختمان ها می باشد، لذا توجه به نماها در طول تاریخ پرفایده می باشد. ذکر این نکته حائز اهمیت است که نماها در ابتدا نقش پوشش و حایلی میان انسان و محیط خارج را ایفا می کرده ولی به مرور زمان وظیفه ابراز هویت، زیباسازی محیط و کارکردهای بسیاری را به عهده گرفت. در حال حاضر با وجود گسترش ارتباطات و ورود عناصر و مصالح غربی به معماری ایران برخی سنت های آرایش نما در بناهای باستانی ایران در شکل و محتوایی متفاوت، مجدد احیا شده اند ولی هنوز تفاوت های بسیاری بین نمای سنتی و مدرن در ایران قابل مشاهده است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی سیر تحول نمای ساختمان سنتی به نمای مدرن در ایران می باشد. بدین منظور مقاالت مرتبط با موضوع با کلید واژه های بدنه های شهری، نمای سنتی، نمای مدرن، تحولات، معماری سنتی و معماری مدرن مورد جستجو قرار گرفته و مروری بر آنها انجام گرفت. بعد از بررسی مقاالت اینچنین نتیجه گیری شد که معماری ایرانی در دوره معاصر تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله تغییر روشهای ساختمانی سنتی به مدرن، به طور اجتناب ناپذیری تغییر شکل داده و از درونگرایی سنتی به برونگرایی مدرنیستی تغییر جهت پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

نمای سنتی ، نمای مدرن ، تحولات معماری ، ایران