پیش بینی تنوع طلبی جنسی براساس صفات شخصیتی و آسیب های دوران کودکی در مردان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی تنوع طلبی جنسی از صفات شخصیتی و آسیب های دوران کودکی بوده است. روش پژوهش یک مطالعه توصیفی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام مردان شاغل که در عرصه هنر (تئاتر) در دانشگاه های هنر شیراز (هنر شیراز، آزاد، خیام و دانشگاه فرهنگ و هنر فاضل) در سال ۱۴۰۰ بودند، تشکیل دادند. نمونه آماری شامل ۱۸۵ مرد شاغل در عرصه هنر تئاتر بود که با شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تنوع طلبی جنسی (SVS)، صفات شخصیتی (NEO) و آسیب های دوران کودکی (ETISR-SF) استفاده شد. برای تحلیل داده ها، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به صورت همزمان در نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد که ابعاد صفات شخصیتی به جز بعد وظیفه شناسی، تنوع طلبی جنسی را به صورت مثبت و معناداری پیش بینی می کند و تنها وظیفه شناسی به صورت منفی و معنادار تنوع طلبی جنسی را پیش بینی می کند. در متغیر آسیب های دوران کودکی نیز بعد سوء استفاده جنسی به صورت مثبت و معنادار تنوع طلبی جنسی را پیش بینی می کند. بنابراین، صفات شخصیتی ۳۸ درصد و آسیب های دوران کودکی ۱۵ درصد از واریانس تنوع طلبی جنسی را تبیین کرد. براساس تحلیل نتایج می توان گفت که از طریق صفات شخصیتی و آسیب های دوران کودکی می توان به میزان تنوع طلبی جنسی در افراد پی برد. پیشنهاد می شود در جلسات روان درمانی این عامل بعنوان یک فاکتور مهم به منظور شناخت معضلات جوانان و کاهش آن در زمینه های جنسی مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

صفات شخصیتی ، تنوع طلبی جنسی ، آسیب های دوران کودکی ، مردان فعال در عرصه هنر (تئاتر)