سواد عاطفی و اجتماعی دانش آموزان در مدارس

سواد عاطفی و اجتماعی دانش آموزان، یکی از مولفه های کلیدی در تربیت جامع و همه جانبه آنان در نظام های آموزشی پیشرو است. این نوع سواد به معنای توانایی شناخت، درک و مدیریت احساسات خود و دیگران، همدلی، همکاری، حل مسئله و برقراری ارتباط موثر در محیط های فردی و اجتماعی است. در محیط مدرسه، ارتقای سواد عاطفی و اجتماعی می تواند به تقویت سلامت روان، بهبود روابط همسالان، افزایش تاب آوری و کاهش رفتارهای پرخطر در دانش آموزان منجر شود.مدارس به عنوان بستر اصلی تعلیم و تربیت، نقش مهمی در آموزش مهارت های عاطفی و اجتماعی ایفا می کنند. برنامه ریزی هدفمند درسی، تعامل موثر معلمان با دانش آموزان، ایجاد فضای امن روانی و فعالیت های گروهی خلاقانه می تواند زمینه ساز پرورش این نوع سواد شود. همچنین، آموزش معلمان برای شناسایی و حمایت از نیازهای هیجانی دانش آموزان و همکاری خانواده ها با مدارس، از عوامل موثر در موفقیت این رویکرد تربیتی است.توسعه سواد عاطفی و اجتماعی در مدارس نه تنها موجب بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان می شود، بلکه زمینه ساز رشد فردی، شکل گیری هویت مثبت و تقویت مسئولیت پذیری اجتماعی آنان نیز هست. در نتیجه، تقویت این مهارت ها باید به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از برنامه درسی مدارس مورد توجه سیاست گذاران آموزشی قرار گیرد تا نسل آینده، توانمندتر، همدل تر و سازگارتر با چالش های زندگی اجتماعی تربیت شود.