مدل ساختاری تاثیر تفکر انتقادی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی خودپنداره

هدف این پژوهش مدل ساختاری تاثیر تفکر انتقادی بر سازگاری تحصیلی با نقش میانجی خودپنداره تحصیلی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است. از نظر روش و ماهیت در زمره پژوهشهای توصیفی-همبستگی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری میباشد جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم شهرستان بهارستان در سال ۱۴۰۴ بود. مطابق قاعده موجود در مدلیابی معادلات ساختاری تعداد ۲۰۰ پرسشنامه از طریق نمونه گیری خوشه ای تصادفی توزیع گردید. برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های استاندارد خودپنداره یس یسن چن (۲۰۰۴)، تفکر انتقادی ریکتس (۲۰۰۳) و سازگاری تحصیلی اندرسون (۲۰۱۶) استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار ایموس تحلیل شدند. با توجه به تجزیه و تحلیل دادهها نشان داده شد که مدل ساختاری تاثیر تفکر انتقادی بر سازگاری تحصیلی با نقش میانجی خود پنداره تحصیلی برازش دارد. همچنین یافته ها نشان داد تفکر انتقادی بر سازگاری تحصیلی هم به طور مستقیم و هم از طریق خودپنداره تحصیلی تاثیر مثبت دارد (۰/۰۵>p) . یافته های به دست آمده از روابط بین متغیرهای پژوهش می تواند مورد استفاده نظام تعلیم و تربیت جهت بهبود موفقیت و هموار شدن مسیر تحصیلی دانشجویان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، سازگاری ، تحصیلی ، خودپنداره تحصیلی