تاثیرفقر فرهنگی برارتکاب جرم

مهم ترین انواع فقر، فقر فرهنگی و فقر اقتصادی است. در عرف امروزی فقیر واقعی به کسی گفته می شود که توان سازگار کردن شرایط اقتصادی و معیشتی خود را ندارد و قادر نیست در این مسیر گام های اساسی و روبه جلو بردارد. بنابراین افرادی که توان کارکردن و کسب درآمد را داشته و یا قدرت افزایش اطلاعات و کسب علوم لازم جهت بهتر کردن زندگی خود را دارند ولی به جهت سستی و تنبلی، کار و تلاش نمی کنند، فقیر به حساب نمی آیند. احساسی که از فقیر بودن به هر انسانی دست می دهد ممکن است با انسان دیگر متفاوت باشد گاه انسان به دلیل اینکه ثروت کافی در اختیار ندارد و درآمد کافی جهت اداره زندگی خود نمی تواند کسب کند احساس فقری می کند، گاه ممکن است فقیر باشد چون به لحاظ فرهنگی بی صلاحیت است یا ممکن است فقیر باشد چون از لحاظ روانی ضعیف است یا اینکه فقیر باشد چون گروهی از محرومیت ها اطراف او را احاطه کرده است. در نهایت در این مقاله که به صورت توصیفی تحلیلی انجام شده در درجه اول به دنبال این هدف هستیم که با مفهوم فقر به خصوص فقر فرهنگی و فقر اقتصادی آشنا شویم و در درجه بعد به دنبال تبیین موضوع به گونه ای هستیم که به قانونگذار تفهیم شود کارخانه قانونگذاری خود را به گونه ای تنظیم کند که جرایم کمتری ایجاد شود ولی در عوض وضعیت اقتصادی و فرهنگی جامعه را با قانونگذاری صحیح به حالت نرمال سوق دهد.

کلیدواژه ها:

فقرفرهنگی ، جرم انگاری ، نابرابری اجتماعی ، اخلاق گرایی حقوقی