ارزیابی تاثیر رویکردهای مدیریت دانش در توسعه قابلیت های رقابتی و عملکرد مالی سازمان های تولیدی در دوران بحران اقتصادی

این مطالعه به بررسی نقش استراتژیک مدیریت دانش (KM) در افزایش قابلیت های رقابتی و عملکرد مالی شرکت های تولیدی در دوره های بحران اقتصادی می پردازد. این تحقیق با استفاده از یک رویکرد کیفی و تحلیل ثانویه از طریق مرور نظام مند ساختاریافته ادبیات، بررسی می کند که چگونه مدل ها و شیوه های مختلف مدیریت دانش - مانند مدل SECI، قابلیت های پویا و فرآیندهای دانش مبتنی بر ICT - از تاب آوری سازمانی، سازگاری و تداوم عملکرد در محیط های اقتصادی پرنوسان پشتیبانی می کنند. این مرور با تکیه بر مطالعات تجربی اخیر منتشر شده پس از سال ۲۰۲۰، ادبیات را به سه موضوع کلیدی دسته بندی می کند: (۱) روابط مستقیم بین مدیریت دانش و عملکرد مالی، (۲) نقش میانجی قابلیت های رقابتی مانند نوآوری و چابکی، و (۳) سهم مدیریت دانش در تاب آوری سازمانی و مدیریت بحران. یافته ها نشان می دهد که مدیریت دانش نه صرفا به عنوان یک عملکرد پشتیبانی، بلکه به عنوان یک توانمندساز استراتژیک اصلی عمل می کند و به شرکت ها کمک می کند تا شوک های خارجی را جذب کنند، خطوط لوله نوآوری را حفظ کنند و دارایی های نامشهود را به نتایج قابل اندازه گیری مانند بازده سهام، سودآوری و سهم بازار تبدیل کنند. نکته مهم اینکه، این مرور بر اثربخشی مشروط مدیریت دانش تاکید می کند - تاثیر آن به اندازه سازمان، بخش، بلوغ فناوری و همسویی با قابلیت های پویا بستگی دارد. این مطالعه همچنین چندین شکاف تحقیقاتی را شناسایی می کند، از جمله فقدان ارزیابی های طولی، توجه ناکافی به شبکه های دانش بین سازمانی، و درک محدود از مکانیسم های علی مدیریت دانش در طول بحران ها. بر اساس یافته های ترکیب شده، این مقاله یک چارچوب مفهومی پیشنهاد می کند که مدیریت دانش را به عنوان یک توانمندساز تاب آوری چندبعدی جایگاه دهی می کند که در سه مسیر استراتژیک عمل می کند: افزایش تاب آوری، چابکی نوآوری و ترجمه عملکرد. هدف این چارچوب هدایت تحقیقات تجربی آتی و عمل مدیریتی است، به ویژه برای شرکت های تولیدی که به دنبال نهادینه سازی مدیریت دانش برای رقابت پذیری بلندمدت در میان اختلالات جهانی مکرر هستند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، مزیت رقابتی ، عملکرد مالی ، شرکت های تولیدی ، بحران اقتصادی