وظیفه یادگیری مشارکتی در تربیت احساس دل بستگی گروهی دانش آموزان

یادگیری مشارکتی به عنوان رویکردی نوین در فرآیند تدریس و یادگیری، بر تعامل فعال میان دانش آموزان و مشارکت موثر آنان در تصمیم گیری های یادگیری ی تاکید دارد. این الگو نه تنها موجب افزایش یادگیری عمیق و مهارت های بین فردی می شود، بلکه در شکل گیری هویت گروهی و حس دل بستگی به گروه، مدرسه و جامعه نیز وظیفه کلیدی ایفا می کند. حس دل بستگی گروهی ، یکی از مهم ترین مولفه های رشد گروهی دانش آموزان است که احساس پیوستگی، پذیرش و ارزشمندی در یک اجتماع بزرگ تر را تقویت می کند. در فضای یادگیری مشارکتی، دانش آموزان در قالب گروه های یادگیری، وظیفه فعال تری در فرایندهای یادگیری ی بر عهده می گیرند، مسئولیت پذیری و تعامل گروهی را تجربه می کنند و فرصت می یابند تا دیدگاه های متنوع را بشنوند و بیان کنند. این تجربیات، زمینه ساز رشد نگرش مثبت نسبت به دیگران، اعتماد گروهی و در نهایت دل بستگی به جمع می گردد. همچنین، تعاملات چهره به چهره و یادگیری مبتنی بر همکاری، احساس دیده شدن، شنیده شدن و اثرگذاری را در دانش آموزان تقویت می کند که همگی در زمره عوامل موثر بر دل بستگی گروهی هستند. از سوی دیگر، یادگیری مشارکتی بستر مناسبی برای کاهش احساس انزوا، طرد گروهی و بی تفاوتی نسبت به مدرسه فراهم می آورد. در مجموع، می توان گفت بهره گیری هدفمند از الگوهای یادگیری مشارکتی در محیط های یادگیری ی، نه تنها موجب بهبود کیفیت یادگیری، بلکه عامل مهمی در تربیت روحیه جمع گرایی، مسئولیت پذیری و احساس دل بستگی در دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

: یادگیری تعاملی ، مدرسه ، یادگیری مشارکتی ، دل بستگی گروهی ، دانش آموز.