ارائه الگوی ساختاری خودتوسعه ای حرفه ای اعضای هیات علمی

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی ساختاری خودتوسعه ای حرفه ای اعضای هیات علمی انجام شده است. روش پژوهش آمیخته بوده است. جامعه پژوهش در بخش کیفی شامل صاحبنظران که با ۱۶ و براساس قاعده اشباع مصاحبه شد. در بخش کمی نیز جامعه شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و علامه طباطبائی به تعداد ۳۴۶۰ نفر بوده است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و با کمک جدول مورگان، ۳۴۶ نفر تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته و همچنین پرسش نامه محقق ساخته خودتوسعه ای حرفه ای با پایایی(۹۷/۰=α) استفاده شد که ۵بعد خودتوسعه ای حرفه ای را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج تحلیل کیفی منجر به شناسایی ۵ بعد خودتوسعه ای حرفه ای گردید که تحلیل با کمک نرم افزار لیزرل و تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری، نشان داد مدل ساختاری خودتوسعه ای حرفه ای اعضای هیات علمی دارای پنج بعد کلیدی از جمله شایستگی های خودتوسعه ای حرفه ای، اقدام و اجرای خودتوسعه ای، برنامه ریزی خودتوسعه ای، تمایل به خودتوسعه ای و عوامل موثر بر خودتوسعه ای بوده است که از برازش مناسبی با داده ها برخودار بوده است. نتایج نشان داد، عوامل موثر با ضریب مسیر (۵۲/۰=γ)، بر تمایل به خودتوسعه ای حرفه ای تاثیرگذاشته است. همچنین، تمایل به خود توسعه ای حرفه ای با ضریب مسیر (۹۲/۰=γ)، بر برنامه ریزی خودتوسعه ای تاثیرگذاشته است. علاوه بر آن، برنامه ریزی با ضریب مسیر (۹۵/۰=γ)، بر اقدام و عمل خودتوسعه ای تاثیرگذاشته است. در نهایت، اقدام و عمل بر شایستگی های خودتوسعه ای حرفه ای با ضریب مسیر (۸۳/۰=γ)، تاثیرگذاشته است.

کلیدواژه ها:

خودتوسعه ای حرفه ای ، اعضای هیات علمی ، دانشگاه