نقش کاربرد نظریه های یادگیری سازنده گرایی در طراحی محتوای دیجیتال بر یادگیری فردی شده دانش آموزان متوسطه اول شهر زابل

هدف پژوهش بررسی نقش کاربرد نظریه های یادگیری سازنده گرایی در طراحی محتوای دیجیتال بر یادگیری فردی شده دانش آموزان متوسطه اول شهر زابل بود. پژوهش حاضر، از نظر هدف از نوع کاربردی و از جهت روش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول دخترانه شهر زابل به تعداد ۱۵۴۶ دانش آموز بودند. از بین کلاس های پایه نهم دو کلاس به قید قرعه انتخاب شدند. تعداد دانش آموزان هر کلاس ۳۵ نفر بوده است. در نتیجه کل تعداد نمونه آماری ۷۰ نفر بوده که ۳۵ نفر در گروه گواه و ۳۵ نفر در گروه آزمایش قرار گرفته اند. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد یادگیری فردی لورن (۱۹۹۷) بود. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون به وسیله آزمون کوواریانس تک متغیره با نرم افزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد کاربرد نظریه های یادگیری سازنده گرایی در طراحی محتوای دیجیتال بر یادگیری فردی شده دانش آموزان متوسطه اول شهر زابل تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازنده گرایی ، محتوای دیجیتال ، یادگیری فردی شده.