برآورد مسئله پرورش شهروند جهانی در قلمرو دستگاه یادگیری کشوری

در عصر جهانی شدن، دستگاه های یادگیری ی با مسئولیتی مضاعف برای تربیت شهروندانی مواجه اند که نه تنها در سطح کشوری بلکه در عرصه جهانی نیز نقش آفرینی کنند. مفهوم «شهروند جهانی» به فردی اطلاق می شود که از حقوق و مسئولیت های خود در سطح جهانی آگاه بوده، نسبت به مسائل انسانی، محیط زیستی و فرهنگی احساس مسئولیت کرده و مهارت های مشارکت فعال در جوامع چندفرهنگی را دارا باشد. در این میان، دستگاه های یادگیری ی کشوری ، به ویژه در کشورهایی با ساختارهای فرهنگی، تاریخی و ایدئولوژیک خاص مانند ایران، با پرورش هایی چندگانه در تحقق این هدف مواجه اند.این پژوهش به بررسی پرورش های تربیت شهروند جهانی در قلمرو دستگاه یادگیری ی کشوری ایران می پردازد. یافته ها حاکی از آن است که ناسازگاری برخی از محتوای برنامه های درسی با مولفه های شهروندی جهانی، نگاه تمرکزگرایانه و ایدئولوژیک به یادگیری ، محدودیت در پرورش تفکر انتقادی، و ضعف در یادگیری مهارت های بین فرهنگی، از جمله مهم ترین پرورش ها به شمار می روند. همچنین، محدودیت دسترسی به منابع جهانی، ضعف زبان آموزی کاربردی و کم توجهی به مسائل جهانی در برنامه های تربیتی مدارس نیز موانع مهمی در مسیر تحقق این امر تلقی می شوند.در ادامه، پیشنهادهایی برای اصلاح برنامه درسی، توانمندسازی معلمان، بازنگری در شیوه های ارزشیابی، و تقویت نگاه جهانی در سیاست های یادگیری ی ارائه شده است. این پژوهش با تاکید بر ضرورت تعامل فعال میان مولفه های کشوری و جهانی در دستگاه تعلیم و تربیت، بر آن است تا گامی در جهت تقویت ظرفیت های یادگیری کشوری برای پرورش شهروندانی آگاه، مسئول و مشارکت جو در جامعه جهانی بردارد.

کلیدواژه ها:

شهروند جهانی ، دستگاه یادگیری ی کشوری ، جهانی شدن ، یادگیری چندفرهنگی ، تفکر انتقادی