بررسی جمعیت و میزان آلودگی آفات اول فصل در کشت نشایی و بذری چغندرقند

در راستای مصرف بهینه آب در ابتدای فصل کشت، استفاده از نشاکاری چغندرقند می تواند راهگشا باشد. این تغییر الگوی کشت می تواند بر تراکم جمعیت، میزان آلودگی و خسارت آفات در ابتدای فصل موثر باشد. در این تحقیق، مقایسه جمعیت و خسارت کک و طوقه بر چغندرقند، در دو روش کاشت (بذری و نشایی) در سه استان آذربایجان غربی، کرمانشاه و همدان مورد بررسی قرار گرفت. از هر یک از مزارع ۱۰ نقطه به صورت تصادفی انتخاب و وجود این آفات و شاخص آلودگی به آن ها بر روی بوته ها در یک مترمربع به طور هفتگی در طی هشت هفته، ثبت شد. از آنجایی که دامنه تغییرات داده های جمع آوری شده بسیار زیاد بود نرمال کردن آن ها برای تجزیه وتحلیل آماری، حتی با تبدیل داده ها میسر نشد. بر این اساس مقایسه ها با روش غیر پارامتری (کروسکال والیس) و مقایسه توصیفی صورت گرفت. نتایج نشان داد که میزان آلودگی کک در کشت بذری با کشت نشایی در استان های همدان و کرمانشاه باهم اختلاف معنی داری داشتند(P≤ ۰.۰۱)، اما در استان آذربایجان غربی اختلافی مشاهده نشد (P≥ ۰.۰۵). در مقابل خسارت طوقه برها فقط در مزارع استان همدان (با اختلاف(X۲(۳)=۷.۰۵۵ و P=۰.۰۰۸) و در کشت بذری سال اول استان آذربایجان غربی مشاهده شد. از طرف دیگر میانگین تراکم کک در نمونه برداری هشت هفته اول در مزارع بذری در هر سه استان بیشتر از مزارع نشایی بود. وجود طوقه برها، با تراکم کم، فقط در مزارع بذری استان همدان مشاهده شد و تیمارها در سطح پنج درصد اختلاف داشتند. بر اساس این نتایج خسارت آفات اول فصل در روش کشت نشایی بسیار ناچیز بوده و احتمالا نوعی فرار میزبان گیاهی از خسارت آفات در کشت نشایی چغندرقند اتفاق می افتد.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، خسارت آفات ، کشت نشایی ، مدیریت آفات