اثر افزودن سه نوع ماده خشبی بر ویژگی های سیلاژی چغندر علوفه ای

این آزمایش با هدف سیلوکردن چغندر علوفه ای و بررسی ویژگی های سیلاژی و تعیین ارزش تغذیه ای آن در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار، اجرا شد. تیمار اول: ۱۰۰ درصد چغندر علوفه ای، تیمار دوم: ۹۰ درصد چغندرعلوفه ای+۱۰ درصد کاه گندم، تیمار سوم: ۹۰درصد چغندر علوفه ای+۱۰ درصد کاه لوبیا، تیمار چهارم: ۹۰ درصد چغندرعلوفه ای+ ۱۰ درصد پیت نیشکر بود. مخلوط مربوط به هر تیمار به مقدار ۱۰ کیلوگرم تهیه و در کیسه های پلاستیکی فشرده و ۴۵ روزدر دمای oc۱۵ نگهداری شدند. بالاترین مقدار اسیدیته (pH) در سیلاژ ۹۰ درصد چغندر علوفه ای+۱۰ درصد کاه لوبیا و کمترین آن در سیلاژ ۱۰۰ درصد چغندر علوفه ای بود (۰.۰۵>P). بالاترین مقدار پروتئین خام و نیتروزن آمونیاکی در سیلاژ ۱۰۰ درصد چغندر علوفه ای به ترتیب ۲۹/۱۴ درصد و ۸۸/۹۰ میلیمول در لیتر و کمترین آن در تیمار سیلاژ ۹۰ درصد چغندرعلوفه ای+۱۰ درصد پیت نیشکر به مقدار ۷/۷ درصد و ۵۶/۵۸ میلی مول در لیتر بدست آمد (۰.۰۵>P). بیشترین میزان کربوهیدرات های محلول در سیلاژ ۱۰۰ درصد چغندر علوفه ای ۷۴/۲۲ درصد و کمترین آن در سیلاژ مخلوط ۹۰ درصد چغندر علوفه ای+۱۰ درصد کاه لوبیا به میزان ۲۵/۸ درصد بود (۰.۰۵>P). بالاترین مقدار اسید استیک در سیلاژ مخلوط ۹۰ درصد چغندر علوفه ای+۱۰ درصد کاه لوبیا به مقدار ۰۱/۱۳ مشاهده گردید. مقدار اسید لاکتیک در بین تیمارها معنی دار نشد. بالاترین مقدار ظرفیت بافری در تیمارهای سیلاژ مخلوط ۹۰ درصد چغندر علوفه ای+۱۰ درصد کاه لوبیا و ۹۰ درصد چغندرعلوفه ای+۱۰ درصد پیت نیشکر بود (۰.۰۵>P). پایداری هوازی سیلاژ چغندرعلوفه ای خالص کمتر از سایر تیمارها بود. سیلو کردن چغندرعلوفه ای خالص امکان پذیر می باشد و افزودن ۱۰ درصد علوفه های خشبی همانند کاه گندم، کاه لوبیا و پیت نیشکر که ضمن جلوگیری از اتلاف شیرابه ای، در افزایش ماندگاری این سیلاژ نقش مثبتی دارد، قابل توصیه می باشد.

کلیدواژه ها:

اسیدهای سیلاژ ، پایداری هوازی ، چغندر علوفه ای ، سیلاژ ، ظرفیت بافری