تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف گرده گل بر سطوح پروتئین های سروتونین، دوپامین و PGC-۱α هیپوکامپ موش های صحرایی در معرض کادمیوم

مقدمه: شواهد نشان می دهد که انتقال دهنده های عصبی و PGC-۱α باعث بهبود مجموعه ای از اختلالات عصبی، تنظیم عملکرد میتوکندری و استرس اکسیداتیو در دستگاه عصبی مرکزی می شود. در مقابل، کادمیوم سمی موجب آسیب در برخی ساختارهای دستگاه عصبی می گردد. در تحقیق حاضر تاثیر، هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف گرده گل بر سطوح پروتئین های سروتونین، دوپامین و PGC-۱α هیپوکامپ موش های صحرایی در معرض کادمیوم بررسی شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، ۲۵ سر موش نژاد اسپراگ-دوالی به طور تصادفی به ۵ گروه کنترل سالم، کادمیوم، گرده گل، تمرین تناوبی شدید و گرده گل+تمرین تناوبی شدید تقسیم گردیدند. تمرین تناوبی شدید به مدت ۸ هفته (۳ روز در هفته) صورت گرفت و همزمان روزانه به موش ها گرده گل (mg ۲۰۰ حل شده در cc ۲/۴ نرماسالین) و کادمیوم کلراید (محلول در آب آشامیدنی mg/kg/w/d۴۰) خورانده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS vol.۲۶، آزمون واریانس دوطرفه (دوعاملی بودن طرح)، تی مستقل و من ویتنی در سطح معناداری P<۰.۰۵ استفاده گردید. یافته ­های پژوهش: مقادیر کادمیوم در گروه کنترل سالم نسبت به سایر گروه ها، به طور معنی داری کمتر بود (P=۰.۰۰۱)؛ همچنین کاهش معناداری در مقادیر کادمیوم در گروه تمرین+گرده گل نسبت به گروه کادمیوم دیده شد (P=۰.۰۳۱)؛ اما نسبت به گروه گرده گل و تمرین این تغییرات معنادار نبود (P>۰.۰۵). اثر اصلی و اثر تعاملی تمرین تناوبی شدید و گرده گل برای مقادیر سروتونین، دوپامین و PGC-۱α معنادار نبود (P>۰.۰۵). در گروه گرده گل، تمرین و گرده گل+تمرین نسبت به گروه کادمیوم، برای مقادیر سروتونین، دوپامین و PGC-۱α، تفاوت معناداری مشاهده نگردید (P>۰.۰۵). بحث و نتیجه گیری: انجام تمرینات تناوبی شدید و مصرف گرده گل به تنهایی و همراه با همدیگر قادر به افزایش معنادار مقادیر پروتئین های سروتونین، دوپامین و PGC-۱α موش های صحرایی در معرض کادمیوم نیست.

کلیدواژه ها:

Intense Exercise ، Pollen ، Serotonin ، Dopamine ، PGC-۱α ، Rats ، تمرین تناوبی شدید ، گرده گل ، سروتونین ، دوپامین ، PGC-۱α ، موش صحرایی