مسئولیت مدنی مالک و شهرداری در ساخت و سازهای غیرمجاز نسبت به اشخاص ثالث
محل انتشار: دومین کنفرانس بین المللی حقوق، مدیریت، علوم تربیتی، روانشناسی و مدیریت برنامه ریزی آموزشی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 223
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EMACO02_1593
تاریخ نمایه سازی: 27 خرداد 1404
چکیده مقاله:
طبق ماده ۱۱ قانون مسولیت مدنی : اگر کارمندان شهرداری عمدا یا در نتیجه بی احتیاطی خسارتی وارد کند شخصا مسول هستند ولی اگر خسارت مربوط به نقص وسایل ادارات و موسسات باشد جبران خسارت به عهده اداره یا موسسه است شهرداری ها به دلیل وظیفه نظارتی و مراقبتی نسبت به معابر ، ساختمان ها ، تونل های شهری ، وسایل نقلیه و ابزار و وسایل فرسوده ی تحت مالکیت و سیطره خود مسئول جبران خسارت وارده به اشخاص زیاندیده منتسب به این اموال هستند. البته حدود این مسئولیت در این مقاله مورد تحلیل و واکاوی قرار گرفت و مشخص گردید اصولا ضررهای منتسب به وسایل نقلیه تحت مالکیت شهرداری اصولا برعهده این نهاد است لیکن در صورتی که سبب دیگری باعث ایجاد این خسارت شود و این سبب از نظر تاثیر قوی تر باشد، مسئول اصلی خسارت شناخته می شود. این تحلیل ما را به پذیرش نظریه اماره تقصیر در مسئولیت مدنی شهرداری در قبال ضررهای ناشی از مالکیت بر اموال رهنمود می کند.قائل شدن اماره تقصیر برای شهرداری این فایده را دارد که صرف انتساب ضرر به اموال تحت سیطره شهرداری زیان دیده را از اثبات روابط پیچیده منتسب به تقصیر اداری یا اقدام شخص ثالث معاف می کند و به این شکل هدف مسئولیت مدنی که چیزی جز جبران خسارت وارده به زیاندیده نیست را محقق خواهد کرد. از طرف دیگر این معیار وظیفه مراقبت اشخاص ثالث و کارمندان شهرداری را جهت اعمال رفتار متعارف و منطقی برقرار می سازد و شخص زیان دیده را نیز جهت دور کردن خطرات و تلاش برای به حداقل رساندن آسیب ها از خود برحذر می دارد. در قراردادهای ساختمانی پیمانکار علاوه بر تعهدات گوناگونی که در مقابل کارفرما و دست اندرکاران پروژه دارد در مقابل اشخاص ثالث نیز یک سری تعهداتی برعهده می گیرد. ازجمله اینکه متعهد به حفاظت از املاک مجاور، حفظ ایمنی عابران و تضمین ایمنی ساختمان درمقابل خریداران دست دوم است. در حقوق ایران طبق ماده ۱۹۶ قانون مدنی تعهد به نفع ثالث پذیرفته شده است. البته این مسیله در حقوق کشورهای مختلف نیز امری پذیرفته شده است. در حقوق اسلام نیز طرفین قرارداد می توانند مطابق قصد و اراده خود استثنایا به سودشخص ثالث ایجاد تعهد کنند. بنابراین طرفین در قرارداد می توانند به سود شخص ثالث ایجاد تعهد کنند. روش تحقیق تحلیلی توصیفی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امین رادمان
استادیار گروه حقوق،موسسه آموزش عالی آیندگان،تنکابن،ایران
فاطمه جوربنیان
دانشجوی حقوق،دانشگاه ازاد اسلامی،تنکابن،ایران