مروری بر اثربخشی درمان فراشناختی بر نشانه های اختلال وسواسی-جبری

مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سیستماتیک اثربخشی درمان فراشناختی (MCT) در کاهش علائم اختلال وسواس-جبری (OCD)، مقایسه آن با مداخلات متداول، و بررسی تاثیرات آن بر متغیرهای فراشناختی مرتبط انجام شد. روش پژوهش شامل تحلیل جامع مطالعات داخلی و خارجی با طرح های نیمه آزمایشی، آزمایشی و بالینی بود که از ابزارهای معتبر نظیر مقیاس ییل-براون (Y-BOCS) و پرسشنامه های استاندارد برای سنجش متغیرها استفاده کردند. یافته ها نشان داد که درمان فراشناختی با تاکید بر اصلاح باورهای فراشناختی، کاهش نشخوار ذهنی و ارتقای انعطاف پذیری شناختی، به طور معناداری علائم OCD را کاهش می دهد و در برخی موارد اثربخشی مشابه یا برتری نسبت به درمان های شناختی-رفتاری، مواجهه و جلوگیری از پاسخ، و درمان متمرکز بر هیجان از خود نشان داد. این رویکرد از انعطاف پذیری در اجرا (انفرادی و گروهی)، مدت زمان کمتر برای دستیابی به اثربخشی، و پذیرش بالا در محیط های بالینی برخوردار است. با این حال، محدودیت هایی از جمله حجم نمونه محدود، فقدان پیگیری بلندمدت، و تنوع در روش های اجرا، تعمیم پذیری نتایج را با چالش مواجه می کند. در مجموع، درمان فراشناختی به عنوان رویکردی نوین و کارآمد پیشنهاد می شود، اما انجام تحقیقات گسترده تر با طراحی های دقیق تر ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

فراشناخت ، درمان فراشناختی ، اختلال وسواسی جبری