مروری بر اهمیت و ارزش گذاری برند دارایی های ثابت نامشهود

برند یکی از دارایی های نامشهود سازمان هاست که می تواند نقش بسزایی در رشد و رقابت پذیری و سودآوری بلندمدت آن ها ایفا کند. برند چکیده ای از هویت، اصالت، ویژگی ها و تمایزات یک سازمان است. کانلر (۲۰۰۶) برند را به عنوان نام، سمبل، علامت، طرح یا ترکیبی از آن ها تعریف می کند که گرایش و توانایی شناسایی کالا یا خدمات یک فروشنده و تمایز آن ها از رقبا را فراهم می آورد. برندها به عنوان ابزارهای بازاریابی نقش ویژه ای در شرکت ها ایفا می کنند؛ زیرا برندهای قوی می توانند اعتماد مشتریان را به محصولات ناملموس افزایش داده و موجب درک بهتر و ملموس تر آن ها شوند. از آن جایی که برند هزینه جستجو و ریسک های مرتبط با محصولات را کاهش می دهد، محققان از آن به عنوان تعهد به مشتری یاد می کنند. هدف این تحقیق بررسی علائم تجاری در بنگاه های اقتصادی و ارزیابی ارزش و اهمیت آن ها در پیشرفت شرکت ها است. دارایی های نامشهود نقش مهمی در نظام حسابداری شرکت ها دارند. این دارایی ها معمولا ارزش غیرملموس دارند و از جنبه هایی مانند روابط با مشتریان، برند، فناوری، سرمایه انسانی و دیگر عوامل نامشهود تشکیل می شوند. دارایی های نامشهود به عنوان اجزای اساسی و ارزشمند در ارزیابی عملکرد و ارزش گذاری شرکت ها شناخته می شوند. برای مدیران و مدیران مالی ضروری است که این دارایی ها را به درستی شناسایی و ارزش گذاری کنند تا بتوانند بهترین تصمیمات را برای توسعه و رشد شرکت اتخاذ نمایند. در اکثر موارد، به دلیل عدم قابلیت اندازه گیری دقیق، این دارایی ها نیازمند ارزش گذاری منطقی و منصفانه هستند. بنابراین، انتخاب روش های مناسب برای ارزش گذاری و تضمین صحت اطلاعات مربوط به آن ها برای کنترل و مدیریت مالی شرکت ها اهمیت زیادی دارد. در نتیجه، اگر دارایی های نامشهود به درستی شناسایی و ارزش گذاری شوند، می توانند به بهبود عملکرد و افزایش ارزش شرکت کمک کنند.

کلیدواژه ها:

بازاریابی ، برند ، دارایی های نامشهود ، ارزش گذاری