پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس هوش معنوی و سرسختی روان شناختی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس هوش معنوی و سرسختی روان شناختی بود. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری شامل دانشجویان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ در دانشگاه محقق اردبیلی بود. نمونه ای شامل ۲۵۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های سرسختی روان شناختی کوباسا، هوش معنوی کینگ و رضایت از زندگی داینر بودند. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ و از طریق آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و رضایت از زندگی (r = ۰.۴۶ ،P<۰.۰۱ ) و سرسختی روان شناختی (r = ۰.۴۱ P<۰.۰۱,) و رضایت از زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، این دو متغیر به طور همزمان ۵.۳۰ درصد از واریانس رضایت از زندگی را پیش بینی کردند (R²= ۰.۳۰۵, F(۲,۲۴۷)= ۳۹.۵۸۷, P<۰.۰۰۱). این نتایج نشان دهنده نقش کلیدی هوش معنوی و سرسختی روان شناختی در ارتقای رضایت از زندگی است و بر لزوم توجه به این عوامل در برنامه های مشاوره ای و آموزشی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، هوش معنوی ، سرسختی روان شناختی