بهداشت محیط و نقش آن در کنترل بیماریهای مسری در مواقع اورژانس و بلایا

پنج عامل مهم مرگ و میر در مواقع اورژانس و بلایا، اسهال، عفونتهای حاد تنفسی، سرخک، سوء تغذیه و مالاریای بومی می باشد. بجز سوء تغذیه همه اینها بیماریهای مسری هستند که مستقیماً به وضعیت بهداشت محیط مربوط می شوند. حتی سوء تغذیه نیز می تواند تشدید کننده این بیماریها باشد. زمانی که بلا و پیامدهای بعدی آن مقاومت به بیماری را بدلیل سوء تغذیه ، استرس و خستگی کاهش می دهد و یا شرایط بعد از وقوع حادثه غیربهداشتی می شود، افراد مصیبت زده آسیب پذیرتر می شوند. کنترل بیماریهای مسری بستگی به محیط سالم (آب سالم، بهداشت کافی، کنترل ناقلین و پناهگاه)، ایمن سازی، آموزش کارکنان بهداشت با بروز اولین نشانه های بیماری و نهایتاً درمان دارد. با اجرای فعالیت های بهداشت محیطی کارآمد، امکان وقوع اپیدمی های بیماری بعد از حادثه به حداقل می رسد. ایجاد اپیدمی بیشتر ناشی از اثرات ثانویه بعد از حادثه است تا خود حادثه، بجز در بعضی از حوادث مانند سیل که سبب افزایش بیماریهای ناشی از آب و پرورش ناقلین می گردد. طول مدت زمانی که افراد در پناهگاههای موقت سپری می کنند نقش مهمی در کنترل بیماریهای مسری در زمان وقوع حوادث و بالایا دارد. در این مقاله علاوه بر بیان تفصیلی انواع و دلایل شیوع و انتقال بیماریهای مسری فعالیتهای مرتبط با رشته بهداشت محیط مورد بررسی قرار می گیرد. که این اقدامات شامل: اقدامات پیشگیرانه و اولیه قبل از وقوع حوادث، بررسی و نظارت بر بهداشت عمومی شامل جمع آوری، تجزیه و تحلیل و توزیع اطلاعات بهداشتی برای انجام اقدامات مناسب می باشد. همچنین بعنوان مثال اقدامات لازم در کنترل شیوع بیماری وبا خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بلایا ، ا ورژانس ، حوادث ، بهداشت محیط ، بمیاریهای مسری