تاثیر معنویت درمانی مثبت نگر بر فرسودگی شغلی معلمان مدارس استثنایی

پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر مداخله معنویت درمانی مثبت نگر بر فرسودگی شغلی معلمان مدارس استثنایی با روش شبهآزمایشی با پیش آزمون / پس آزمون و دارای گروه کنترل بود. از جامعه آماری معلمان مدارس استثنایی مقطع ابتدایی شهر تبریز در سالتحصیلی ۴۰۲-۴۰۳ ، نمونه ای به تعداد ۳۰ معلم زن، بصورت در دسترس انتخاب شد. سپس معلمان منتخب به دو گروه ۱۵ نفری تقسیم و از لحاظ سابقه شغلی و مدرک تحصیلی همتاسازی شده و بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تخصیص یافت. اعضای گروه آزمایش به مدت ده جلسه ۹۰ دقیقه، به صورت هفته ای یک جلسه مداخله معنویت درمانی مثبت نگر را دریافت کردند. کلیه آزمودنی ها مقیاس فرسودگی شغلی را در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و شش ماه بعد تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط در SPSS۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد؛ مداخله معنویت درمانی مثبت نگر بر فرسودگی شغلی تاثیر معناداری داشته است (P<۰.۰۰۱). همچنین نتایج حاصل از پیگیری، بیانگر آن بود که اثر آموزش معنویت درمانی مثبت نگر بر فرسودگی شغلی در مرحله پیگیری پایدار نبوده است. بر اساس یافته ها، تدوین و ارائه مداخلات مبتنی بر معنویت برای معلمان استثنایی جهت کاهش فرسودگی شغلی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، معلمان استثنائی ، معنویت درمانی مثبت نگر