آموزه های امور تربیتی در قرآن کریم و نهج البلاغه

تربیت یا پرورش از دیرباز مورد توجه متفکران دینی و علمی بوده است. این پژوهش آموزه های تربیتی در قرآن کریم و نهج البلاغه مورد تحلیل و واکاوی قرار میدهد و با تکیه بر منابع معتبر دینی و تفسیری، به تحلیل این آموزه ها در زمینه های اخلاقی، اجتماعی و فردی می پردازد. روش تحقیق در این مطالعه، توصیفی-تحلیلی بوده و پژوهشگر با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوای منابع معتبر دینی، به جمع آوری داده ها پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که مهمترین اصول تربیتی در قرآن کریم و نهج البلاغه شامل ایمان، تقوا، عدالت، صداقت، صبر، مسئولیت پذیری، امانتداری و محبت و شفقت است که می توان آن ها را به عنوان الگوهای تربیتی برای جوامع اسلامی به کار برد. در نهایت، نتیجه پژوهش حاکی از آن است که آموزه های تربیتی این دو منبع نقش مهمی در شکل گیری شخصیت و رفتار انسان دارند و مربیان و معلمان میتوانند با الهام و بهرهگیری از این آموزهها، ضمن ارائه یک الگوی عینی و عملی، با استفاده از روش تدریسهای مبتنی بر این آموزهها، نقش موثرتری در پرورش و آموزش دانش آموزان این مرز و بوم داشته باشند.

کلیدواژه ها:

حداقل قرآن کریم ، نهج البلاغه ، تربیت اسلامی ، اخلاق ، آموزههای تربیتی ، تعلیم