بررسی آثار روانشناختی و تربیتی توجه به مرگ از دیدگاه نهج البلاغه

مرگ برجسته ترین و اضطراب آفرین ترین دغدغه انسان است. در اندیشه اسلامی، برای مرگ جایگاه ویژه ای تعریف شده است و زندگی دنیایی انسان را به آن مرتبط دانسته و آن را پلی برای گذر از زندگی مادی به معنوی بر می شمارند. به عبارت دیگر مرگ سرنوشت اصلی انسان هاست و تکامل زندگی انسان از طریق مرگ صورت می پذیرد. در تعالیم اسلامی خصوصا رهنمودهای امیرالمومنین علی (علیه السلام) در جهت رفع اضطراب ناشی از دغدغه مرگ و افزایش آرامش به انسان، دستورات و راهنمایی های متعددی بیان شده است. این مهم با توجه به پیچیدگی زندگی کنونی انسان و عدم توانایی او در تجربه راهکارهای مختلف رویارویی با مرگ و مقابله با اضطراب آن، ضروری تر به نظر می رسد. این پژوهش کمک می نماید تا در کنار مباحث روانشناسی و تربیتی، مفهوم و آثار توجه به مرگ به منظور مقابله با اضطراب های ناشی از آن از دیدگاه اسلامی مبتنی بر نهج البلاغه مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان پی ریزی صحیح تری در برنامه زندگی داشت و استفاده و بهره مندی مطلوب تری از فرصت ها و لحظه های زندگی نمود.

کلیدواژه ها:

مرگ ، توجه به مرگ ، نهج البلاغه