پشت سرگذاشتن افق رویدادها در سازمان های دولتی با بینش تصمیم گیری کوانتومی

بیان مسئله:در دنیای امروز، سازمان های دولتی با مسائل پیچیده و عدم قطعیت های بی سابقه ای مواجه هستند. روش های سنتی تصمیم گیری که تکیه بر تحلیل های داده محور و رویکردهای عقلانی-منطقی –خطی دارند، دیگر نمی توانند به طور موثر پاسخگوی این چالش ها باشند. این پژوهش به بررسی کاربرد بینش تصمیم گیری کوانتومی در سازمان های دولتی می پردازد تا نشان دهد چگونه این رویکرد می تواند به بهبود کیفیت تصمیم گیری و افزایش انعطاف پذیری سازمان ها کمک کند.روش: این پژوهش از یک روش شناسی ترکیبی آمیخته(کمی-کیفی-شبیه سازی) شامل جمع آوری داده ها، نرمال سازی، تخصیص داده ها به مدل های سنتی و کوانتومی، اجرای الگوریتم ها و مقایسه عملکرد مدل ها با استفاده از کتابخانه های مختلف پایتون بهره می برد.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان می دهد که مدل های تصمیم گیری کوانتومی به دلیل دقت بالاتر، سرعت پردازش بیشتر، و بهره وری بالاتر در استفاده از منابع، عملکرد بهتری نسبت به مدل های سنتی داشته اند. همچنین، این مدل ها توانسته اند قابلیت پیش بینی دقیق تر، استحکام مدل بیشتر، انعطاف پذیری بالاتر، و مقاومت بیشتر در برابر نویز از خود نشان دهند. علاوه بر این، مدل های کوانتومی در معیارهای نوآورانه ای مانند انتروپی اطلاعاتی، درجه همدوسی کوانتومی، شدت تداخل کوانتومی، و زمان همگرایی الگوریتم نیز عملکرد بهتری داشته اند.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که بینش تصمیم گیری کوانتومی می تواند یک تغییر پارادایم در نحوه تصمیم گیری سازمان های دولتی ایجاد کند. این رویکرد نه تنها به بهبود کیفیت و کارایی تصمیمات کمک می کند، بلکه انعطاف پذیری و توانایی سازمان ها را در مواجهه با شرایط عدم قطعیت و پیچیدگی افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری کوانتومی ، همدوسی ، برهم نهی ، درهم تنیدگی ، مدل کوانتومی