بهینه سازی مسئله تخصیص افزونگی با اجزاء تعمیرپذیر غیرنمایی با استفاده از روش شبیه سازی و شبکه های عصبی مصنوعی

در این مقاله، یک مدل جدید دو هدفه همراه با یک روش حل جدید برای ارائه به مساله تخصیص افزونگی غیرنمایی در سیستم­های سری موازی با اجزای تعمیرپذیر ارائه شده است. روش پیشنهادی بر اساس بهینه سازی از طریق روش شبیه سازی و تکنیک شبکه عصبی مصنوعیاست. علاوه بر این، برای واقع گرایی بیشتر، استراتژی­ های تخفیف برای خرید اجزاء در طول مدل سازی استفاده می­ شود. هدف اصلی این مدل، بیشینهسازی مینیمم مقدار متوسط زمان ماندگاری زیرسیستم ­ها و کمینهسازیهزینهکل سیستم بوده و دارای محدودیت­ هایی مانند حجمکل، وزنکل، وتعداد اجزاء مجاز می ­باشد. برای حل این مشکل، برخی از الگوریتم ­های فرا ابتکاری با روش شبیه­ سازی ادغام شده اند. تعدادی مثال عددی برای بررسی رویکرد پیشنهاد شده انجام شد، نتایج نشان می­ دهد، رویکرد پیشنهادی بسیار واقعی تر از روش های پیشین است و همچنین راه حل های بهینه مطلوب به دست آمده است.

کلیدواژه ها:

مساله تخصیص افزونگی ، الگوریتم های متاهورستیک ، بهینه سازی از طریق شبیه سازی ، شبکه های عصبی مصنوعی