مقایسه خوردگی بین دانه ای در سطح مقطع آلیاژهای آلومینیوم 2024 و 7075 در محیطهای اتمسفری کلریدی

آلیاژهای 2024 و 7075 از جمله آلیاژهای پراستحکامی هستند که کاربرد بسیار زیادی درانواع صنایع به ویژه صنایع هوایی دارند. این آلیاژها در اتمسفرهای حاوی یون کلرید با رطوبت نسبی بالا، بسیار آسیب پذیر و مستعد به خوردگی موضعی به ویژه بین دانه ای هستند. در تحقیقات رفتار خوردگی این آلیاژها، کمتر به مسئله پیشروی خوردگی از کناره های سازه یا قطعه توجه شده است. در این تحقیق از روشی جدید برای بررسی خوردگی نواحی واقع در سطح مقطع این آلیاژها، در شرایط اتمسفری خورنده استفاده شد. ابتدا نمونه ها با شرایط خاص آماده سازی شده در مدت زمان های مختلف درون سلول های خوردگی قرار گرفتند به طوری که بلورهای نمک، روی سطح مقطع نمونه ها قرار داده شد و محیطی بسته به رطوبت نسبی بالا به وجود آمد. مطالعات میکروسکوپی نشان دادند، آلیاژ 7075 به دلیل حضور رسوبات در مرزدانه ها در کمتر از 72 ساعت دچار خوردگی بین دانه ای شده و با گذشت 168 ساعت دهانه ترک به حدود 18 میکرون رسیده و پس از گذشت زمان بیشتر، خوردگی بین دانه ای به خوردگی حفره ای و پوسته ای شدن تبدیل شده است. آلیاژ 2024 حساسیت کمتری به خوردگی بین دانه ای داشته و خوردگی یکنواخت همراه با حفرات ریز اتفاق افتاده است.

کلیدواژه ها:

آلیاژهای 2024 و 7075 ، محیط شبه اتمسفر دریایی ، خوردگی بین دانه ای ، خوردگی پوسته ای شدن ، ترکیبا بین فلزی