بررسی نقش میانجی فضیلت سازمانی به عنوان مولفه اخلاقی در رابطه رهبری اصیل و فراموشی سازمانی

زمینه: رسوایی های اخلاقی اخیر، موجب گرایش و علاقه فزاینده به موضوعاتی همچون اخلاقی سازمانی و مسئولیت پذیری گشته و به تبع این علاقه، توجه ویژه ای به موضوع فضیلت در سازمان گشته است. لذا، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی فضیلت سازمانی به عنوان مولفه اخلاقی در رابطه رهبری اصیل و فراموشی سازمانی است. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی می باشد که مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲بودند که حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۶۵ نفربه صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد فضیلت سازمانی، رهبری اصیل و فراموشی سازمانی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از تکنیک­های آماری نظیر ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم ­افزارهای آماری SPSS و AMOS-۲۲ استفاده شد. یافته ها: یافته­ها نشان داد که همبستگی بین متغیر­های رهبری اصیل و فراموشی سازمانی۵۷/۰-، رهبری اصیل و فضیلت سازمانی۷۱/۰، فراموشی سازمانی و فضیلت سازمانی۷۶/۰- ، در سطح ۰۱/۰

فضیلت سازمانی نشان داد که سهم واسطه­گری فضیلت سازمانی در رابطه بین رهبری اصیل و فراموشی سازمانی (۰۰۳/۰p=) معنی­دار است. نتیجه گیری: وجود یک رهبر اصیل در دانشگاه ، با جهت گیری ها و رهنمودهای اخلاقی که دارد و با به اشتراک گذاشتن قدرت در سازمان و شفافیت رابطه، می تواند از طریق برقراری فضیلت سازمانی میان کارکنان سازمان، نتایج مثبت سازمانی را به دنبال داشته و باعث کاهش سطح فراموشی سازمانی هدفمند کارکنان شود.

کلیدواژه ها:

Organizational virtue ، Ethical component ، Authentic leadership ، Organizational forgetfulness ، فضیلت سازمانی ، مولفه اخلاقی ، رهبری اصیل ، فراموشی سازمانی