بررسی روش های فرازآوری مصنوعی در مخازن نفتی

زمانی که فشار مخزن هیدروکربنی به اندازه کافی نباشد تا جریان نفت را از درون چاه به تاسیسات سرچاهی هدایت نماید یا نرخ تولید آن اقتصادی نباشد، سیستم فرازآوری مصنوعی مطرح می گردد. بنابراین عواملی نظیر وضعیت توسعه میادین، استفاده از سیستم های تثبیت فشار، وجود چاه های بستردریا و عوامل اقتصادی باعث شده اند که سیستم فرازآوری مصنوعی در توسعه میادین نسبت به گذشته کاربرد بیشتری پیدا کند. فاکتورهایی نظیر مشخصات چاه و مخزن، موقعیت میدان، مشکلات عملیاتی، مسائل زیست محیطی و جغرافیایی، نرخ تولید، مشخصات سیال تولیدی و مسائل اقتصادی در انتخاب نوع سیستم فرازآوری مصنوعی موثر هستند. فرازآوری مصنوعی اشاره به استفاده از روش های مصنوعی برای افزایش جریان مایعات، مانند نفت خام یا آب، از یک چاه تولیدی دارد. به طور کلی این را می توان با استفاده از یک دستگاه مکانیکی در داخل چاه و یا با کاهش وزن ستون هیدرواستاتیک با تزریق گاز به مایع در اعماق پایین چاه به دست آورد. فرازآوری مصنوعی در یک چاه زمانی مورد نیاز است که مخزن فشار کافی برای رساندن مایع تولید شده به سطح را ندارد، اما به منظور افزایش نرخ جریان طبیعی اغلب در حلقه چاه هایی که به طور طبیعی جریان دارند نیز ممکن است از فرازآوری مصنوعی استفاده شود. هر مخزن تولیدکننده مایع، فشار مخزنی خاصی دارد. هنگامی که فشار در داخل چاه تولیدی به زیر فشار مخزن کاهش یابد، مخزن اقدام به پرکردن مجدد چاه می نماید، درست مانند باز کردن یک شیر آب منزل. بسته به عمق مخزن و چگالی سیال، ممکن است مخزن فشار کافی برای رساندن سیال به سطح را نداشته باشند. اکثر مخازن تولید نفت پتانسیل کافی برای تولید نفت و گاز به طور طبیعی در مراحل اولیه تولید را دارا می باشند. هنگامی که تولید آب - که سنگین تر از نفت و بسیار سنگین تر از گاز است - بالا رفته و فشار مخزن کاهش یابد، مخزن تخلیه می شود و تولید طبیعی تمام چاه ها متوقف می شود.

کلیدواژه ها:

فرازآوری مصنوعی ، تزریق گاز ، سیستم پمپاژ ESP ، آسفالتین