پیشران های موثر در مسیر آموزش- یادگیری تا بهزیستی منابع انسانی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی پیشران های موثر در مسیر آموزش- یادگیری تا بهزیستی منابع انسانی در کارکنان شهرداری تهران اجراشده است. روش پژوهش: روش تحقیق در این پژوهش از نظر ماهیت، توصیفی – تحلیلی؛ هدف، کاربردی و اجرا، پیمایشی است. همچنین ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۳۰ نفر از کارکنان معاونت برنامه ریزی و توسعه سرمایه انسانی یکی از مناطق ۲۲ گانه شهرداری شهر تهران  بود، که از این تعداد ۱۱۲ نفر به روش تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد تعدیل شده با طیف پنج گزینه ای لیکرت بود. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوا و سازه تائید شد و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. بمنظور تحلیل داده ها از نرم افزار Spss ۲۵ و جهت آزمون کیفیت مدل ساختاری از روش Smart- PLS استفاده شده است. یافته ها: ضمن مرور ادبیات و پیشینه تحقیق پس از شناسایی مفاهیم عملیاتی یادگیری و رفاه  از منظر کارکنان در شهرداری مذکور و بررسی نتایج پرسشنامه های تکمیل شده در سازمان موردبررسی، اثربخشی آموزش، یادگیری و بهزیستی کارکنان به عنوان یک فرآیند پیچیده و چندجانبه جلوه گر شد، چراکه علی رغم اینکه تاثیرگذاری آموزش بر یادگیری و درنتیجه رفاه کارکنان متصور بود اما نتایج حاکی از تاثیرات محسوس و نامحسوس عوامل مداخله گر و میانجی در این حوزه بود؛ به گونه ای که فرضیات تحقیق مورد تائید واقع نشد.   نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در جامعه آماری موردمطالعه، فرآیندهای آموزش - یادگیری، تضمین کننده مولفه های بهزیستی ازجمله بهزیستی روان شناختی، بهزیستی شغلی و بهزیستی فردی نیست. بنابراین، می توان اذعان داشت که در آموزش های توانمندافزایی سازمانی، علاوه بر مسائل روان شناختی، شخصیتی، خانوادگی و تجربیات زیسته کارکنان، شایسته است عواملی مانند: سطح تحصیلات، سطح تخصص، مهارت، شرح شغل، مسئولیت و جایگاه سازمانی، محتوا،  زمان و مکان آموزش به صورتی شخصی سازی سازی شده  و در قالب برنامه های جامع آموزشی در نظر گرفته شود. در ادامه پیشنهادهای علمی – کاربردی مقتضی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، رفاه ، شهرداری ، مدیریت منابع انسانی ، یادگیری