چگونه توانستیم نشانه ی ا استثنا ( و ) را به روش عینی، دست ورزی و مشارکتی برای دانش آموزان با آسیب کم توان ذهنی تدریس کنیم.

درس پژوهی رویکردی همکاری محور به توسعه حرفه ای معلمان است. روند تحولات در دنیای امروز، اصالحات آموزشی را امری اجتناب ناپذیر و جهانی ساخته است. ازچین تا امریکا، از انگلیس تا کشورهای حوزه ی خلیج فارس و تا اقیانوسیه واز آفریقای جنوبی تا ژاپن، همه جا، شوق تغییر و آهنگ تحول در آموزش دیده می شود. بیشترین توجه برنامه های اصلاحات آموزشی، به توانمندسازی معلم و غنی سازی فرایند آموزش و یادگیری است. لذا در این پژوهش سعی شده است تو جه و مشارکت دانش آموز کلاس اول در درس فارسی با استفاده از فراینده درس پژوهی مورد بررسی قرار بگیرد. در نخستین گام با هم فکری و مشورت گروهی به بررسی مسئله مورد نظر پرداخته و پس از طرح نظرات متعدد در جلسات مختلف گروه درس پژوهی، طرح ذهنی محتوا تهیه گردید پس از آن طرحی برای اجرای پژوهش مشارکت و درست ورزی داننش آموزان با آسیب کم توان ذهنی در آموزش فارسی و موضوع نشانه ی ا استثنا پیشنهاد شد. پس از بررسی جنبه های مختلف موضوع و رفع ایرادات موجود آن را اجرا نموده و در نهایت به باز بینی ، ارزیابی و نقد پرداخته . تمامی مراحل با همراهی و هم فکری گروه درس پژوهی انجام شده است. پژوهش حاضر یک پژوهش کیفی با موضوع چگونه توانستیم نشانه ی ا استثنا ( و ) را به روش عینی، دست ورزی و مشارکتی برای دانش آموزان با آسیب کم توان ذهنی تدریس کنیم. هدف این پژوهش افزایش یادگیری ومشارکت دانش آموز در یادگیری نشانه ی ا استثنا می باشد. نتایج حاصل پس از دو بار اجراء نشان می دهد که عواملی از قبیل طرح درس، روش تدریس فعال، به همراه گروه بندی، چیدمان خاص میزها و صندلی ها برای سهولت حرکت و نظارت معلم، خلاقیت معلم، مشارکت دانش آموزان، دست ورزی، عینی بودن تدریس و تدریس به صورت گروهی تاثیر فراوانی در یادگیری دارد.