مدیریت پسماندهای ساختمانی در پروژه های شهری و راهکارهای بازیافت

مدیریت پسماندهای ساختمانی به عنوان یکی از چالش های کلیدی توسعه شهری در ایران، به دلیل نبود ساختار اجرایی منسجم، ضعف در زیرساخت های فناورانه، نبود سیاست های الزام آور و ناآگاهی اجتماعی، با ناکارآمدی گسترده در سطح شهرداری ها همراه است. تحلیل منابع نشان می دهد که حجم بالای پسماندهای ناشی از تخریب و ساخت وساز شهری، آثار قابل توجهی بر محیط زیست، منابع مالی شهری و عدالت فضایی بر جای گذاشته و بخش قابل توجهی از این پسماندها، علی رغم قابلیت بازیافت، به شکل غیربهداشتی دفع می شوند. در بررسی ها، مشخص شد که نبود سامانه های دیجیتال، ضعف هماهنگی بین نهادی، عدم انگیزش بخش خصوصی و بی توجهی به عوامل اجتماعی و فرهنگی در کنار خلاهای قانونی، از موانع اصلی تحقق یک نظام بازیافت موثر در سطح مدیریت شهری است. مرور الگوهای موفق جهانی از جمله قزاقستان، نیوزیلند و چین نشان داد که ترکیب ابزارهای فناورانه، برنامه ریزی فضایی دقیق، مشوق های اقتصادی و ارتقاء فرهنگ مشارکت می تواند نقش تعیین کننده ای در ارتقاء عملکرد شهرداری ها ایفا کند. یافته ها حاکی از آن است که دستیابی به مدیریت پایدار پسماندهای ساختمانی نیازمند نوسازی ساختار نهادی، بهره گیری از فناوری های نوین، طراحی چارچوب های بومی اقتصاد چرخشی، و آموزش مستمر به ذی نفعان شهری است.

کلیدواژه ها:

پسماندهای ساختمانی ، بازیافت ، شهرداری ، توسعه پایدار ، پروژه های شهری.