تأثیر تنش کمبود آب بر شاخص های جوانه زنی ژنوتیپ های تتراپلوئید و هگزاپلوئید گندم

گندم به عنوان اصلی ترین منبع غذایی بشر به شمار می رود و بخش زیادی از اراضی زیرکشت گندم در مناطق خشک و نیمه خشک قرار گرفته است، در چنین شرایطی کمبود آب و تنش حاصل از آن عملکرد گیاه را از عملکرد استاندارد پائین می آورد. این تحقیق جهت بررسی تأثیر تنش کمبود آب از طریق اعمال سطوح مختلف پتانسیل اسمزی برشاخص های جوانه زنی ژنوتیپ های تتراپلوئید هگزاپلوئید گندم انجام شد. از ژنوتیپ های تتراپلوئید، گندم دوروم واریته گردیش و از ژنوتیپ های هگزاپلوئید، گونه گندم نان واریته الوند انتخاب شدند. صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه بودند. آزمایش بصورت طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل شاهد (آب مقطر) و سه سطح بتانسیل اسمزی (0/1، 0/5 و 0/9 مولار پلی اتیلین گلیکول) بودند. نتیجه گیری شد که در صورت عدم تنش کمبود آب از لحاظ درصد جوانه زنی و طول ریشه چه بین گندم الوند (هگزاپلوئید) و گندم گردی (تتراپلوئید) اختلاف معنی داری وجود ندارد ولی بیشترین طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه به گندم گردیش تعلق داشت. با اعمال تنش کمبود آب علارغم کاهش شدید صفات در هر دو ژنوتیپ، ولی شدت کاهش در گندم الوند در کلیه صفات فوق بطور معنی داری بیشتر از گندم گردیش بود.

کلیدواژه ها:

تنش کمبود آب ، جوانه زنی ، تتراپلوئید ، هگزاپلوئید ، گندم