بررسی نقش استراتژی های آموزشی یادگیری حرکتی در بهبود خلاقیت تیمی فوتبالیست های مبتدی

خلاقیت یکی از مهم ترین متغیرهایی است که موفقیت ورزشی یک فرد را تضمین می کند و برای ادامه فعالیت بدنی در افراد مبتدی مهم است. این مطالعه با هدف بررسی نقش استراتژی های آموزشی یادگیری حرکتی بر خلاقیت تیمی فوتبالیست های مبتدی انجام شد. شرکت کنندگان این مطالعه ۶۶ نفر از دانشجویان پسر دانشگاه های تهران بودند (۴۹/۲۷ ± ۶۸/۲ سال) که داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. همه آن ها مبتدی بودند که با نظر متخصص این موضوع تایید شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در گروه های آموزش خطی، غیرخطی و افتراقی جای داده شدند و به مدت سه ماه هر هفته دو جلسه تمرین کردند. هر گروه توسط مربی خاص خودش تمرین داده شد. پس از مداخلات هر گروه یک بازی انجام داد و خلاقیت شرکت کنندگان با تحلیل فیلم و نظر دو متخصص بررسی شد. نتایج با توجه به نادربودن اعمال شناسایی شده به صورت توصیفی گزارش شده است. یافته ها نشان داد خلاقیت گروهی که به روش غیرخطی تمرین کردند، بیشتر از دو گروه دیگر بود و همچنین خلاقیت گروه افتراقی بیشتر از گروه خطی بود. این نتایج با استناد به دیدگاه پویایی بوم شناختی، استفاده از دستکاری قیود را برای ارتقای خلاقیت تیمی به دلیل اکتشافی بودن و کمک به حل چالش های حرکتی مفید می داند و برای مربیان، معلمان و مدرسان تربیت بدنی توصیه می شود؛ البته استفاده از این روش به تخصص و خلاقیت مربی نیز نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت تیمی ، روش خطی ، روش غیرخطی ، یادگیری افتراقی ، فوتبال