اثر ۸ هفته تمرین هوازی بر غلظت سرمی Nrf۲ در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع ۲

هدف: دیابت یک بیماری غدد درونریز و قاتلی خاموش و از سریع ترین بیماری های در حال رشد در سراسر جهان به شمار می آید که نه تنها عمر را کوتاه می کند بلکه موجب بدتر شدن کیفیت زندگی نیز می گردد لذا تحقیق حاضر با هدف اثر ۸ هفته تمرین هوازی بر غلظت سرمی Nrf۲ در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. روش شناسی تحقیق: تعداد ۱۴ نفر زن مبتلا به دیابت نوع ۲ با میانگین سنی ۴۰ تا ۶۰ سال به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده که در دو گروه کنترل (۷) نفر و تمرین هوازی (۷) نفر به صورت تصادفی قرار گرفتند. تمرین گروه هوازی به مدت ۸ هفته با شدت ۴۰ تا ۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه طی هفته اول تا هشتم اجرا شد و در طول این مدت گروه کنترل هیچگونه فعالیت بدنی نداشت. مرحله اول خون گیری ۲۴ ساعت قبل از اجرای جلسات تمرینی و مرحله دوم خون گیری نیز ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T همبسته برای مقایسه درون گروهی و از T مستقل برای مقایسه بین گروهی استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه در مورد اثر بخشی تمرین هوازی پس از ۸ هفته نشان داد که افزایش معناداری از مرحله پیش آزمون تا مرحله پس آزمون در پروتئین Nrf۲ وجود دارد (۰.۰۰۸ = P.) اما در گروه کنترل این اختلاف معنادار نبود (۰.۴۲۸ = P). همچنین مقایسه بین گروهینشان داد بین گروه هوازی و کنترل پس از ۸ هفته تمرین، تفاوت آماری معناداری وجود ندارد. (۰.۹۱ = P.) نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر به وضوح نشان داد که تمرین هوازی نه تنها از نظر فیزیکی بلکه از نظر بیوشیمیایی نیز بر بدن تاثیر مثبت دارد. فعالیت هوازی از طریق افزایش فعال سازی Nrf۲ و در نتیجه افزایش سنتز آنزیمهای آنتی اکسیدانی نقش مهمی در کاهش استرس اکسیداتیو و بهبود سلامت متابولیک در افراد دیابتی ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

ورزش هوازی ، استرس اکسیداتیو ، Nrf۲ ، دیابت نوع ۲