باززایی گیاهچه های درون شیشه ای توت فرنگی (Fragaria × ananassa Duch) از طریق کشت برگ و دمبرگ جهت تکثیر و ا نتقال ژن

با توجه به اهمیت میوه ی توت فرنگی به عنوان یک محصول مهم و روند رو به افزایش مصرف سرانه ی آن در دنیا و اهمیت اقتصاد آن در سودآوری و با نظر به سابقه ی درخشان کشت بافت گیاهان زراعی به منظور تکثیر بهینه ی آنها، کاشت بافت توت فرنگی نیز می تواند از اهمیت ویزه ای برخوردار باشد. همچنین مهمترین مرحله در انتقال ژن بدست آوردن باززایی موفق از گیاه است، بنابراین نهادینه شدن کشت بافت توت فرنگی اولین گام در انتقال ژن به آن برای رسیدن به اهداف گوناگون از جمله تولید واکسن های خوراکی می باشد. بدین منظور از ریز نمونه های برگ و دمبرگ Fragaria × ananassa Duch، پس از استریل ردن برای کشت infitro استفاده شد. کشت قطعات در محیط موراشیک و اسکورگ (MS) غنی شده با هورمون اکسین NAA و سیتوکنین BAP منجر به تولید گیاهچه شد. گیاهچه ها پس از انتقال به محیط MS ریشه دار شد. سپس گیاهچه ها به گلدان حاوی نسبت 2:1 از پرلیت و کوکوپیت انتقال داده شده و در آن جا با محیط بیرون تطابق یافتند.

کلیدواژه ها:

توت فرنگی(Fragaria × ananassa Duch) ، باززایی ، کشت بافت