مقاله کوتاه: شواهدی نویافته بر معنا و کاربرد «بلبل» در متون روایی فارسی
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 74
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBASH-17-1_007
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
شواهدی نویافته بر معنا و کاربرد «بلبل» در متون روایی فارسی چکیدهبلبل به عنوان پرندهای خوشخوان که به زندخوان، زندباف و زندواف نیز مشهور است، در ادبیات فارسی جایگاه ویژهای دارد. فردوسی در ابتدای داستان رستم و اسفندیار بیتی به قرار زیر آورده: ز بلبل شنیدم یکی داستان که برخواند از گفته ی باستان در این مقدمه، بلبل راوی داستان اسفندیار شمرده شده است. جلال خالقیمطلق برای نخستین بار حدسی مطرح میکند که آیا این بلبل میتواند نه بلبل پرنده که لقب یک راوی باشد که در روایت داستان به مقام استادی رسیده است؟ پس از انگاره ی خالقیمطلق، شواهدی توسط پژوهشگران حاکی از آنکه در اندیشه ی ملل مختلف به فرد راوی، شاهنامهخوان و گوسانها «بلبل» اطلاق می شود، بیان شد. این پژوهشگر ضمن معرفی شواهد گذشته و نقل قولهای پیشین، به شواهدی جدید دست یافته است که در این مقاله به تحلیل آنها خواهد پرداخت. این کوتهمقاله که با روش توصیفی – تحلیلی نوشته شده، به این نتایج دست یافته که بلبل در مقدمه ی رستم و اسفندیار لقب یا صفت یک راوی است و در قزاقستان، پاکستان، هند، ازبکستان، لهستان و ایران این لقب برای گوسانها وجود داشته و تا چندی پیش نیز در برخی شهرهای ایران ازجمله شیراز کاملا شناخته شده بوده که مستندهای آن در متن مقاله آمده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد هادی خالق زاده
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :