تبیین مدل مقصد هوشمند گردشگری (مطالعه موردی: شرکت های گردشگری شهر تهران)

تحولات فناوری در سال­های اخیر، صنعت گردشگری را به­ شدت تحت ­تاثیر قرار داده ­است و استفاده از فناوری­های هوشمند در بین ذی­نفعان گردشگری گسترش یافته ­است. در مقصدهای گردشگری هوشمند از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای بهبود تجربیات بازدیدکنندگان و ارتقای عملکرد سازمانی استفاده می­ شود. توسعه یک اکوسیستم هوشمند نیازمند مشارکت و احساس تعهد تمام ذی نفعان است. این مقاله عوامل موثر بر پذیرش مدل مقصد هوشمند توسط شرکت­های گردشگری باتوجه به رویکردی اکوسیستمی را موردبررسی قرار می­ دهد. طبق مطالعات مختلف، شرکت­های گردشگری، ذی­نفعان کلیدی توسعه و اجرای مدل مقصد هوشمند در یک منطقه هستند. این مطالعه براساس چارچوب فناوری، سازمان، محیط و مدل پذیرش فناوری، پیشنهاد می ­نماید که حمایت از توسعه پروژه مقصد هوشمند در منطقه موردمطالعه و انگیزه پیوستن به آن تحت ­تاثیر عوامل تکنولوژیکی، سازمانی و محیطی می باشد. تحقیق حاضر باتوجه به هدف از نوع کاربردی بوده و باتوجه روش از نوع توصیفی- پیمایشی و به ­صورت کمی می باشد. جامعه آماری این مطالعه کارکنان و مدیران کسب­ و­ کارهای گردشگری شهر تهران است که تعداد ۲۰۰ نفر به ­عنوان نمونه و به ­روش دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از روش پرسشنامه استفاده شد. این پژوهش شامل هفت متغیر مزایای خاص، فشار رقابتی، حمایت از پروژه مقصد، تعهد به توسعه محلی، قصد پذیرش، سودمندی ادراک شده و سهولت ادراک شده می باشد. در نهایت به­ منظور تجزیه ­و­ تحلیل داده ها از معادلات ساختاری و نرم ­افزار ۳ Smart-PLS استفاده شده ­است. نتایج نشان می­ دهند که قصد پیوستن به پروژه مقصد هوشمند، تحت ­تاثیر سودمندی ادراک شده و سهولت پذیرش است؛ در حالی­که حمایت عمومی برای توسعه پروژه هوشمند تحت ­تاثیر تعهد به توسعه محلی است. در نهایت، سودمندی ادارک­شده از مدل مقصد هوشمند، تحت ­تاثیر عوامل تکنولوژیکی (سهولت ادراک شده در پذیرش و مزایای خاص) و محیطی (فشار رقابتی) قرار دارد. این تحقیق به درک چگونگی اتخاذ مدل های مقصد هوشمند توسط شرکت های گردشگری کمک می کند و بر نقش آن­ها به­ عنوان سهامداران کلیدی در توسعه منطقه ای تاکید می نماید

کلیدواژه ها:

مدل مقصد هوشمند ، گردشگری هوشمند ، اکوسیستم ، فشار رقابتی