تاثیر فرسودگی شغلی بر کیفیت آموزش

فرسودگی شغلی معلمان یکی از چالش های اساسی نظام آموزشی است که می تواند تاثیرات منفی بر کیفیت تدریس و یادگیری دانش آموزان داشته باشد. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی، تاثیر فرسودگی شغلی بر کیفیت آموزشی را از دیدگاه معلمان و مدیران مدارس منطقه سیستان (شهرستان های زابل، هیرمند، نیمروز و هامون) مورد بررسی قرار داده است. داده های پژوهش از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۶ معلم و مدیر مدارس، که به صورت هدفمند انتخاب شده اند، گردآوری و با روش کدگذاری محوری تحلیل شده است. نتایج نشان می دهد که فرسودگی شغلی منجر به کاهش انگیزه، انرژی و اشتیاق معلمان برای تدریس می شود و همچنین کیفیت تعاملات آن ها با دانش آموزان را کاهش می دهد. این پدیده باعث ایجاد جو منفی در کلاس درس شده و به کاهش کیفیت یادگیری منجر می گردد. علاوه بر این، عوامل مختلفی مانند حجم کاری بالا، استرس های مداوم و عدم حمایت سازمانی نقش مهمی در افزایش فرسودگی شغلی ایفا می کنند. در نهایت، پیشنهاداتی از جمله طراحی برنامه های حمایتی، برگزاری دوره های مدیریت استرس و بهبود شرایط کاری برای کاهش فرسودگی شغلی و ارتقای کیفیت آموزش ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، رضایت شغلی ، معلمان