روش های خودارزیابی و پیشرفت تحصیلی

خودارزیابی به عنوان یکی از ابزارهای موثر در فرآیند یادگیری، نقش مهمی در افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. این روش بر پایه ارتقای توانایی دانش آموزان برای ارزیابی عملکرد خود و شناسایی نقاط قوت و ضعف بنا شده است و به آن ها امکان می دهد به طور فعال در فرآیند یادگیری مشارکت کنند. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر روش های خودارزیابی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، به مرور ادبیات مرتبط و تحلیل مطالعات موردی می پردازد. نتایج نشان می دهد که استفاده از روش های خودارزیابی، ازجمله بازخوردهای منظم، تدوین اهداف شخصی و استفاده از چک لیست ها، موجب افزایش انگیزه، اعتمادبه نفس و توانایی خودتنظیمی در یادگیرندگان می شود. همچنین، پیاده سازی این روش ها در محیط های آموزشی می تواند به بهبود مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و مشارکت فعال دانش آموزان منجر شود. این تحقیق به معلمان و برنامه ریزان آموزشی پیشنهاد می کند که ابزارهای خودارزیابی را به عنوان بخشی از استراتژی های آموزشی خود به کار گیرند تا نه تنها پیشرفت تحصیلی بلکه رشد شخصیتی دانش آموزان نیز تحقق یابد. یافته ها نشان می دهد که محیط های آموزشی که به تقویت خودارزیابی می پردازند، زمینه ساز یادگیری پایدار و عمیق تر هستند. این مقاله بر اهمیت تعامل بین معلم و دانش آموز در اجرای اثربخش این روش ها تاکید دارد و پیشنهادهایی برای بهینه سازی استفاده از خودارزیابی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

خودارزیابی ، پیشرفت تحصیلی ، یادگیری فعال ، خودتنظیمی ، بازخورد ، انگیزه تحصیلی